Tot nader order: gesloten.

Vlinderman komt even online om te melden dat hij een spirituele zoektocht wil ondergaan. Na ruim twintig jaar internet en andere technologische toepassingen wil hij namelijk uitvorsen in hoeverre hij eraan verhangen is. En hoe beter dan gewoon de stekker daartoe uit de muur te halen. Gedurende een week, met ingang van een fractie tijds na middernacht dezes, zal hij zich afsluiten van deze al dan niet virtuele wereld. Geen Facebook, geen Google, geen mail, geen TV, geen gsm, niets meer. Bereikbaarheid? Postduif of vaste lijn. Herkenbaarheid? Probeer een oude foto te vinden. Zichtbaarheid? Tenzij je naar Berchem afgezakt komt. Doel? Zichzelf. Vrouwlief doet trouwens mee. Wat hij verwacht? Pure onthechting aan een wereld die er eigenlijk geen had mogen zijn...

En toch. Wat zijn we heden ten dage zonder YouTube, MySpace, Flickr? Als we niet kunnen communiceren vanachter het klavier? Valt er nog wat aan de toog te hangen zonder dat we daar een digitaal equivalent van de wereld moeten insturen? En wat stelt die hele wereld zo ondertussen nog voor, na alle mogelijke Arabische Lentes, recordpogingen regeringvormen, verrechtsingen van emoties, Robinsonontdekkingen, kant-en-klare-maaltijden-live-streaming?

Jahaa (bron afbeelding: KLIK!)

We gaan het zoeken, het antwoord, en we gaan naderhand melden of het antwoord ons tevreden stelt. Via de multimedia, dat spreekt voor zich. En of iemand er nu een boodschap aan heeft of niet, wat zou het. Vlinderman wil er één en wat Vlinderman wil, zal toch wel één iemand interesseren in al zijn resultaat: hemzelf. Tot later. Ergens. Wanneer.