eenvoud + gedicht

Ha, hier zijn we er weer mee, zie. Geduldig aftellen naar de avond, het loont telkens weer. En deze avond hadden Nip en ik afgesproken om onze zondagavond in te halen, nu die min of meer weggevallen was door de Sprekende Ezels. Dus zijn we na mijn werk onmiddellijk richting Zeezicht getogen, om daar aan één van die prachtige tafeltjes te causeren over heden en toekomst, te genieten van de mensen, de sfeer nog eens op te snuiven zoals die alleen maar daar valt te proeven, vervolgens de DVD-verhuurwinkel in, gevolgd door het bestellen van een pakje friet met stoofvleessaus, tartaar en mayonaise (yep, alles op één grote hoop), een potje mosselen in het zuur en een kippensaté. Op de mosselen na is alles vlot weggewerkt, én hebben we met elkaar afgesproken dat we het volgende frituurbezoek gaan aangrijpen om eens iets anders dan gewoonlijk te bestellen. Nip en Bibi, twee onverschrokken avonturiers, quoi!

Ge ziet, veel moet er niet gebeuren om wat gezelligheid te creëren: een kroegje, een videotheek en een goeie ouwerwetse frietenbakker, beetje zout erbij en ge komt al een heel eind. Allez, wij dan toch. Omdat we toch wel lijken te houden van eenvoudige dingen eerst. Nu de rest van onze verwende maatschappij nog ;-)

mijn beklag

er heerst geen rouw
in hun hart geen berouw
ze zijn hun eigen kinderen
op zoek naar wat te worden
hoe en waar ze dat wanneer

elke boodschap hen gebracht
verkracht door een opvoeding
is gericht op hoe en wat
te zijn, hun komst
geen enkele verdienste

verdoemden van een wereld
zichzelf overtroffen in niets
dat hen ooit kan raken
laat staan een beetje liefde
voor wat leven zou

en ik schrei
hun zelfde tranen
op hetzelfde moment
dat we allen bloeden
dat wel allen zullen boeten

Frans V.