olifantenjacht + gedicht

Je kan er vergif op innemen dat je morgen op diverse internetfora en in nogal wat krantenlezersrubrieken de kleine groene en bezorgde man zijn gal ziet spuien op een Westvlaamse olifantendoder. Deze laatste is deze avond immers te zien in een reportage van Telefacts, terwijl hij gefilmd wordt op een olifantensafari. Het zullen weer veel Westerse en 'gecultiveerde' meningen zijn tegen het nutteloze van een olifantenjacht (dat hij er daarmee in slaagt te voorzien in een paar ton voedsel voor 'the locals', wat zou dat). Er zal veel gedaas te lezen vallen over het zinloze van een afgemaakt dier (die rosbief laatst was waarschijnlijk een lap doodgeboren vlees), er zullen oproepen tot boycot van zijn zaak terug te vinden zijn (niemand die nog staal zal willen kopen, lang leve de plastieken auto's), affin, we gaan weer heel wat geleuter mogen aanschouwen. Westers, van de soort eigen gelijk eerst en vegen doe ik liever voor een andere deur. En dan vraag ik me waarschijnlijk weer af, voorgeprogrammeerd om af te vragen, wie van al die roepers eind dit jaar eens zal proeven van de vers geïmporteerde wormen, slakken en andere insecten (ja, ik weet dat wormen en slakken geen insecten zijn, bespaar u de terechtwijzing), 'om het eens te proberen' of net niet. En of ze zich zullen afvragen waar het leven uit die beestjes gebleven is. En of die mosselen van vorig seizoen niet te veel hebben afgezien, toen ze hun koopdoop ondergingen om te eindigen in een wellustige maag. En dan zwijg ik nog over de bedenkingen bij onze liefste kippenbergen die hier overal te lande met kilo's verzet worden. Ben eens benieuwd of mijn voorspelling zal kloppen, en of ze het er in Koppen ook nog eens over zullen hebben, later, als de heisa compleet genoeg is om er een item van te maken. Al loopt het natuurlijk niet allemaal zo'n vaart.

Het zal hier vandaag stilletjes zijn. Bibi is namelijk alleen thuis, terwijl Nipje Schone Moeder Lenie aan het verwennen is met haar stralende aanwezigheid. Zo af en toe, dat moet kunnen, ik maak dat in het weekend wel goed met een ander bezoekje. Ik wil mijn Schone Moeder immers ook nog vereren met mijn eigen stralende verschijning. En de was is zich weer aan het opwerken tot een gemene hoogte :p

getroebleerd

uitgerangeerd poneert hij ongevraagd
zijn gevoeg op de stoep voor de deur
van zijn allerlaatste vrienden
een hoopje onwelriekende aandacht
als aanklacht tegen zijn realiteit
van allerguurste eenzaamheid

dat hij ooit fier rechtop
samen met hen door de deur
van 't grootste tot 't kleinste café
om tot uren in de nacht en op de poef
ieder rondje fier uit eigen zak opnieuw
en dan met slingergang tegen het wegdek
ondanks het smeken van nogal wat lieden
dat het te ver zou leiden
het is verdronken geheugen

nu roert hij niet langer
trom noch ander instrument
maar gaat van verticaal
straal tot in de goot
waar hij gehurkt wacht
op zijn laatste nacht
de enige vriend waar hij
nog uitzicht op heeft

Frans V.