contra-ana + uitstapje + gedicht

Vlinderman is soms de actualiteit voor. Onlangs schreef ik een stukje over pro-ana en de anorexiabeweging erachter. Deze week stond het thema in het lang en in het breed in de lezersrubriek van een bepaalde krant. Blijkbaar valt er dus toch een contra-ana reflex te bespeuren. Niets te vroeg, als je het mij vraagt.

Gisteren Yoeri en Britt nog eens gezien, en Jurgen en Joke, samen met Liesbeth en Ben. Gezellige boel daar in de Muze. Ik heb nog getracht wat deftige foto's bijeen te sprokkelen, maar in het geval van Jurgen lukt dat dus niet van geen kanten. Die kerel kan dus niet stilzitten. Maar het is hem vergeven, vermits hij op 3 juli opnieuw gehuidtransplanteerd zal worden. Dan móet hij wel stil blijven liggen de eerstvolgende dagen.

Britt & Nip (Foto © FV)

Meer foto's later, want het blogmachientje lijkt weer ontregeld :-(

aangekleed

sla!
bezwijkt zijn hand
de zwaartekracht van haar wil
een wereld van verschil
tot stilte

ze is bijzonder
in staat tot leven
hij wil, hij moet
en zal begeven
ooit vergeven

geel, rood, blauw
geen kleur zal haar nog
sieren uit liefde uitgedeeld
geen klap nog ergens terecht

haar ogen
niets meer dan ooit
een blik in moeders ogen
hij bekent zijn rouw
in oude rokken

© Frans Vlinderman

De Muzeval

Zo, dat weten we dan ook alweer!

Weekoverzicht + forum + gedicht

Hehe, nog even en de week zit er weer op. Wat gaan we dan allemaal gedaan hebben? Heel hard gewerkt, heel veel geblogd en ook een streepje poëzie gedebiteerd. Wat gaan we ook nog hebben ondervonden? Dat een Vlindermanhuis zonder Nip best een leeg kot is, dat Miss Jackie T soms eens op míjn schoot komt liggen voor de verandering, dat de tijd voorbijvliegt tegen zo'n rotvaart dat ik binnenkort misschien al 100 kaarsjes moet uitblazen.

Er valt ook vast te stellen dat er binnenkort een hele hoop leden van mijn kleine forumpje zullen verwijderd worden, vermits ze niet thuis gaven na mijn laatste oproep, nu alweer enkele dagen geleden, om een teken van leven te geven. Voor zij die er misschien niet terug op geraken omwille van inlogproblemen: dat komt omdat ik na het openen van het ondertussen gesloten noodforum iedereen een nieuwe account gegeven had mét nieuwe paswoorden. Bij het overschakelen op het smf-forum werden de oude accounts echter terug geactiveerd. Dus gelden die oude paswoorden opnieuw... Lukt het dan nog niet, dan geef je me maar een mailtje, waarop ik uitleg hoe je één en ander kan heropenen...

Nog snel een meegevertje: de titeltjes van mijn blogbijdragen zijn vaak meer dan gewoon enkele kernwoorden. Doorgaans zit er ook een linkje achter verborgen (vaak Nip of het forum, maar ook soms wat anders). Hetzelfde geldt voor sommige foto's ;) Over wie zoekt die vindt gesproken :p

Onderstaand gedicht spreekt dan weer voor zichzelf.

vastgesteld

het hoofd afgewend vertelt
over het onbewoonbaar plan
van een mens op zichzelf
in afwezigheid vastgesteld
ontkenning van 't bestaan

niet zomaar de overgave
aan 't zinloos mensengeweld
tussen koffie en koek kijken
naar 't vergaan van alweer leven
in een smalle Gazastrook
met kinderen achter vurige lopen

huilt hij met elke letter
zo hartstochtelijk neergezet
om de vele vaders reeds
op het kerkhof bijgezet
naast de verloren moeders
hun tranen omgezet
in kil granieten getuigenis

© Frans Vlinderman

Hieronder een klein fotoreeksje van de eerste helft van deze avond in De Kleine Wereld. Verdomd als het niet waar is, maar daar ga ík dus nog over de vloer komen. Zo een gezellig kot, niet voor te stellen (sorry, moest ik even kwijt).

Bart Van Peer, presentator (Foto © FV)

U, het publiek (Foto © FV)

Fronk (Foto © FV)

Frans Vlinderman (Foto © een lieve jongedame)

Manfred Unplugged (Foto © FV)

Els Dams (Foto © FV)

Sacha De Backer (Foto © FV)

Dit zijn ze dus voor de pauze, wat erna kwam, heb ik moeten missen wegens andere afspraken, die lichtjes in de war geraakt waren doordat alles met ongeveer een uur vertraging begon. Schijnt niet van de gewoonten te zijn, dus zal dat op één of andere kosmische manier wel met mijn aanwezigheid te maken hebben en met het feit dat ik absoluut Nip moest zien...

Antwerpen + Wijnegem + gedicht

Nip en ik zijn nog snel even naar de parking van onze lokale Kringwinkel geweest, waar we een stuk cake, een glas muntthee en een foto van ons beiden kregen aangeboden. Het was er namelijk een actie van Buurt aan de Beurt... Zodadelijk vertrek ik naar de Woorddadige Woensdagvoorstelling in café De Kleine Wereld (Vlasmarkt, vlakbij Schelde en in T-combinatie met de Grote Pieter Potstraat). Eerst nog even de frietjes wegspoelen, net zoals Nip. Die gaat dan weer naar Wijnegem vandaag, waar Grizzly Man op het menu staat (soms echt wel leuk, die taal van ons).

Of er over dat Wijnegem nog iets te melden valt (behalve dat het daar vanavond dus filmforumavond is)? Yep, volgende woensdag is er opnieuw een Gastvrij Podium...


Het gedicht hieronder werd geïnspireerd door iets dat Pom had geschreven onlangs.

het vloeit niet meer

na de jaren dat het dun
overal van en tussen liep
opnieuw wat klonters
vaste materie om
zomaar beet te nemen

na het vloeien eindelijk
de de droogte, en stof
om nog wat te bedekken
wat zo gepolijst bleef
zorgen voor schuivers

ik neem m'n vlindernetje
en ga op zoek naar
wat de mazen vingen

© Frans Vlinderman

Verder is er even niets te melden, maar dat kan nog omslaan, de avond is nog niet om en het fototoestel gaat mee met mij op stap ;)

Vanalles + forum + Brussel + gedicht

Gisteren heb ik er al iets over verteld, maar vandaag kan ik het niet langer achterhouden. Morgen, om 20u stipt, steken een tiental dichters, schrijvers en anderssoortige podiumbestijgers van wal tijdens de Woorddadige Woensdag in De Kleine Wereld op de Vlasmarkt (wat namen: Lut Van Nooten, Philippe Van Beek, Vincent Daelemans, Sacha De Backer, Sue Ellen, Manfred Unplugged, Els Dams, The Chocolate Lovers) Eén daartussen is uw blogvuller, mét poëzietjes die nog niet eerder ten gehore werden gebracht. En dus ook nog niet eerder hier te lezen waren. Tenzij na gedicht nummer twee iedereen de tomaten heeft bovengehaald... Meer info hier. Met dank aan Frank Van den Steen, organisator van dienst, en Bart Van Peer, presentator, ook van dienst.

Verder heb ik nog een bijzonder (klein) vraagje: wie is dat daar in het Brusselse die zo trouw, welhaast koppig dit onbetekenend blogje blijkt te volgen? Ik brand van nieuwsgierigheid, maar sta volledig in het duister te tasten (en natuurlijk mij aan alles te stoten dat daar in de weg ligt). Geef eens een tip of zo, dat ik terug kan slapen 's nachts :p

En dan nog een algemene in de kijkerplaatsing: na veel sukkelen en offlinetime heb ik mijn forum een beetje opgekuist en wie weet, zelfs op de juiste sporen gekregen. Wie zin heeft kan er altijd nog eens een kijkje gaan nemen. Het zou een interactief hoekje kunnen worden, waar iedereen zoals thuis met de voeten op de sofa kan rondhangen.

Frans Vlinderman aan zijn werkbank (Foto © FV)

Onderstaand gedicht tot slot is geschreven naar aanleiding van de vele dichtsels en schrijfsels, die op sommige sites zo hoog in de ranking prijken dat ze wel de perfectie moeten benaderen...

de genieverhalen

de supermarkt online
prijst haar dichterlijke waren aan
met de scherpste prijzen eerst
volmaaktheid neer gekliederd
met de overtuiging van het kind
dat zich de beste weet

elk konijn uit de hoed ontsnapt
huppelt onbeteugeld rond
vermenigvuldigt zich en wordt
de stamvader van de nieuwe generatie
dit moet toch gezien en wát
is myxomatose ook alweer

het glas van de realiteit
te doorzichtig om herkend
verplettert menige droom
met een doffe dreun
en bloedsporen op het web
in digitale nullen en enen
te contrasteren met negens
en massa's tienen

hij plaatst nog maar wat

© Frans Vlinderman

Stapelgedichten + mededelingskes + gedicht

Na een artikel op Pomgedichten dacht ik ja, daar hebben ze me weer. Een volgende uitdaging (remember chalkpoetry). Er bestaat een blog, waar je je stapelgedicht kan inzenden. Een stapelgedicht, dat bestaat dan uit een deel van de inhoud van je boekenkast, waarbij je een aantal boeken zo op elkaar stapelt, dat er met de titels een 'nieuw' gedicht ontstaat. Ritme en metrum doen er niet zoveel toe, zolang je maar niet te vrij gaat associëren. Ik zou Frans niet zijn, mocht ik het niet geprobeerd hebben. En daar hang ik alvast met mijn eerste stapelgedicht, samengesteld uit titels van Stephen King en dichtbundels. Wie zei daar dat het niet gemakkelijk zou zijn twee hobby's te combineren? Kruisbestuiving, het bestaat echt! Ga hier maar eens kijken ;)

Ben deze avond nog bij mijn mama geweest. Ze ziet er al wat minder kleurrijk uit, enkel nog een stukje buil op het voorhoofd, een ander bultje, maar dan op haar hand die ondertussen al uit het gips is en nog wat onder de indruk. Om maar te zeggen: het gaat redelijk de goede kant uit. Via deze weg: Mama, ge zijt goed bezig, volhouden zo! En 'k zie je graag (zo weet de hele wereld het ineens)

Nip had vandaag haar laatste examen. En het was GOED! Nu kan ze met een gerust hart aan haar vakantiewerk beginnen zie. En ook Nip weet één en ander te combineren: werken en boeken. En meer verklap ik toch niet :p Ook via deze weg: proficiat, lieverd! En 'k hou van je! (alsof de hele wereld dát nog niet wist)

Nog goed nieuws: Johanne, een andere vriend van me, is ook geslaagd! Johanne, feest ze, vent, maar niet vergeten me uit te nodigen (ik feest ook al eens graag).

Genoeg feestgedruis. Ik ga er de haak even op gooien. Nog even meegeven dat iedereen woensdagavond zou kunnen vrijhouden mocht er ïnteresse zijn in een streepje vlinderpoëzie ergens in het Antwerpse. Later meer hierover (uiteraard uiterlijk morgen, dat spreekt voor zich).

Ik eindig met een gedicht met een vette knipoog naar Nipje ;)

sorry

sorry als het woord
dat olie op de golven gooit
wanneer het stormen dreigt
een misstap teruggezet
in liefdevolle ootmoed
de bekering aanvaard

geen ruiker maar een bos
in de mooiste vaas
op tafel neer geplant
zal het voortaan bloeien
in meer kleuren dan een regenboog
t’ hoeft niet eens een betoog

ze drinken, ze klinken
op hun gewaagde wedervaren
in het leven onder een dak
met plek voor meer dan
hij of zij

© Frans Vlinderman

Meeting Writehistory + gedicht

BorgerRio, het is er helaas niet meer van gekomen. Eerst was er nog een meeting voor de leden van één van de sites waar ik zo af en toe een gedicht op plaats. Writehistory zou anders dan op 1 april, waarbij we afgesproken waren in het EHA, bijeenkomen in Mortsel, in CC 't Parkske. Dat er achter den hoek zo'n 4000 man zat te ontbijten en er meer den genoeg regen in de lucht hing, het kon ons allemaal niet deren. Op naar Mortsel dus, vrij vertaald voor mij iets na de middag.

Aanvankelijk was het de bedoeling dat het zo'n paar uurtjes zou duren, maar het liep een beetje uit en voor ik het wist, was het alweer avond. Babbelen met zusjes, praten met oude vrienden, kletsen met voorbijgangers, bestellen van dichtbundeltjes, zelfs declameren, het zat er allemaal in. Het was al een poosje geleden dat ik zo een gezellige namiddag zo snel heb weten ontsnappen aan mijn aandacht.

Toen ik bijna thuis was en afstapte in de metro van Plantin en Moretuslei werd ik gelijk weer geconfronteerd met wat ik even vergeten was. Die andere zijde van het leven. Onderstaande foto zegt wel genoeg... en was het nu een voorteken dat ik al zo iemand had zien liggen op een bushokbankje aan Harmonie, toen ik onderweg was naar 'mijn' feestje? Het moet in ieder geval een raar soort voorzienigheid geweest zijn.

dakloos of niet? (foto © FV)

dakloos in het wassalon

witte tegels op de vloer
met waspoederen sporen
onder een flets neonlicht
verhullen niet zijn kilte
zoals hij daar ineengedoken
de nacht tracht door te brengen
van een lang februarimoment

het zakje aan zijn voeten
met gaten en al lang versleten
bevat geen wasgoed meer
maar de resten van zijn beschaving
ooit gekocht op afbetaling

Ze noemen hem de doler
de kraker van wat warmte
bezetter van wat ruimte
en af en toe de dakloze

© Frans Vlinderman

Misschien een ideetje voor op zondag?

(klik gerust op de banner)

Gerechtsdeurwaarders + foto's

Wat doe je als er ineens een gerechtsdeurwaarder voor de deur staat die je niet echt verwachtte? Niet veel: beleefd open doen en hopen dat het al bij al nog zal meevallen. Na de nodige telefoontjes over en weer, het de kop indrukken van wat paniekaanvallen en het geloop van links naar rechts komt het dan 'Het grote moment', waar iedereen al zolang naar het aftellen was (zij het langs de niet gerechtelijke dag een dagje later).

Met knikkende knieën en bevende vingers bekijk je die in de aanslag gehouden bic. Zodadelijk zal er inkt vloeien, en zweet ook, want wat is het opeens toch warm! Je schenkt jezelf een kopje koffie in, het pintje, dat is voor de deurwaarder, en je drinkt het inwendig bevend in. Een draai aan het rad, dat rammelend tot stilstand komt, vier handen in de trommel, vier cijfers eruit: de tombolatrekking kan van start!

Voor wie het niet begrepen heeft: het was weer de jaarlijkse tombolatrekking op mijn werk afgelopen week. Nu maar hopen dat er veel lotjes verkocht waren en dat er (hoe lelijk ook van mij om dat te durven hopen) niet teveel hoofdprijzen de deur uitgevlogen zijn ;) In ieder geval zullen onze jongeren en ook een deel ouderen weer een stukje verzekerd blijven van de goede zorgen die elk jaar opnieuw verleend worden door onder andere mijn werkgever.

Hieronder nog enkele foto's van mijn passage met Herman J. Claeys enkele avonden geleden in de gezellige Galerie Ludwig Trossaert, waar zoals eerder al aangekondigd Gierik aan kruisbestuiving deed met een schilder.

David Troch treedt aan voor Gierik (Foto © FV)

Starik in levende lijve (Foto © FV)

Wim Hofman doet er iets langer over (Foto © FV)

Lies Van Gasse met de rug tegen de muur (Foto © FV)

De schilder, Ehnt Rüdiger Scharmann (Foto © FV)

Mark Meekers en Herman J. Claeys, eindelijk bijeen (Foto © FV)

Filmforum Wijnegem + gedicht

(Affiche © Kjell Wollaert)

Aanstaande woensdag is het weer zover, dan is het nog eens filmforumavond in Wijnegem. De laatste ook voor de zomerstop, de laatste van de reeks 'biografiëen'. In september is het de beurt aan 'boek in beeld', maar meer daarover later.

miserieman

het vuur dat hem verteert
door de kronkels van elke nacht
en sleept doorheen de lange uren
van telkens weer een eindeloze dag
kan niet geblust

iedere graad medisch vertaald
tekent zich af op zijn gelaat
grillige tekening van het lot
dat hij maar niet ontloopt
bestemmingen zijn
wat ze moeten zijn

hij spoelt elke kater door
met hetzelfde vocht
duur betaald gekocht
met het zweet dat welt
bij elke nieuwe ademteug

ongeluk of anders
geen geluk, hij meet
met eigen maat
en vergeet
de uitslag
iedere dag

© Frans Vlinderman

Pro Ana + gedicht

Ik had het beloofd, hier komt het.

We leven hier in een bijzondere wereld. Er bestaat namelijk vrijheid van meningsuiting in nogal wat landen. Iedereen mag het woord voeren dat hij wil (behalve die van het VB in Vlaanderen, die moeten monddood gemaakt…) Dus komt een mens nogal wat tegen in diezelfde wereld. Gewoon, op straat, of in de krant, de boekskes, als graffiti tegen de gevels, op de bus, in je bus, allemaal meningen. Je hoeft ze gelukkig niet allemaal te delen, maar gewoon te weten dat er zoveel meningen annex overtuigingen schijnen te bestaan als er mensen en groepen op deze aardkloot rondhossen, en dat is iets bijzonder... hoe je het ook maar noemen wil, ik noem het kostbaar.

Neem nu de dames die het niet begrepen hebben op de portretten die Rubens zo graag neerzette. Of van iemand met een BMI zo tussen 18 en 25 of nog minder. Ja, die al beginnen kotsen van het idee dat er een ergens op hun lijf een kwabje te bespeuren zou zijn. Zij hebben ook recht op hun mening. Ze doen me trouwens terugdenken aan een vriendin van me. Pracht van een meisje, met een guitige lach, humor waarvan je tenen spontaan omhoog gaan krullen, met de hele wereld aan haar voeten. Mooi figuur ook trouwens, niet te veel, niet te weinig, kortom, een knap kind. Tot ze het in haar hoofd haalde, aangezien alles rondom haar niet de weg uitging die zij voor ogen had, dat zij de oorzaak daarvan was. Een beetje verwrongen verder gedacht en daar ging ze. Te dik, ze was te dik, en daarom gingen haar ouders uit elkaar, daarom was haar zus een wandelend skelet, daarom werden de Bushes president, daarom stijgt de temperatuur van alle milieus. Afijn, daar kwam de magerzucht, hand in hand met de automutilatie. Behandeling volgde gelukkig vrij snel, en het ziet er tot op heden nog vrij goed uit. Ze heeft geleerd dat zelfcontrole ook op andere manieren mogelijk is. En dat het niet haar lijf was, dat diende afgestraft, gecontroleerd tot op het pijnlijke af. Dat heeft ze in therapie geleerd, omdat de liefde van haar familie en de vriendschap van haar vrienden niet meer volstonden. Een klassiek voorbeeld van een anorexia-patiënte, quoi.

Als ik dan de (huidige) proana-sites als paddestoelen uit de webgrond zie rijzen, dan vraag ik me af of ik nu ook nog diezelfde vriendin in leven zou kennen, mocht dit te lezen zijn geweest in de periode dat ze het zo zwaar te pakken had... Ik denk het niet. En dan ga ik twijfelen aan de vrije meningsuiting. Wie immers iets als dit verkiest boven het leven an sich, dan twijfel ik aan die volgorde. Het internet als vrij en supergemakkelijk toegankelijk forum misbruiken om iets te promoten dat al decennia bekend staat als een psychische stoornis, het gaat er bij mij niet echt in. Doet me trouwens wat denken aan het misbruik dat Hitler indertijd heeft gemaakt van dat heiligste der heiligsten, die vrijheid van meningsuiting. Daar zijn er ook een paar miljoen aan kapot gegaan, is het niet?

Het ergste van al vind ik eigenlijk dat die proana's zich absoluut niet bewust zijn van waar ze mee bezig zijn. Het is alsof alle psychopaten (vergeef me de uitdrukking, gij Spinnen aller landen) een online forum kregen aangeboden dat ze zelf mochten invullen en waar ze dan met elkaar het meest psychotische uit hun koker zouden mogen schudden en er een top drie van de grootste psychoot mee inrichten... Of laat ik nog een gevoeliger voorbeeldje nemen: neem een stel pedofielen en laat hen hun gangen gaan op het internet (alsof ze dat momenteel niet zouden doen)...

Het plaatje is vrij duidelijk: vermoedelijk zou de overheid ingrijpen en één en ander verbieden, en anders zouden de buren dat wel doen en nog van die situaties. Maar proana's, die mogen dus gewoon hun gang gaan. Niks mee toch, magerzucht? Niks mis mee toch, beschadigde nieren, darmen, levers, harten? De blauwe plekken van gewoon even te gaan zitten? Het omvergelopen worden omdat de mensen ze niet zagen aankomen? Het zal je dochter maar wezen die daar graag op de site gaat rondhangen en er gelijkgestemde ‘zielen’ vindt…

Ik wou dat er toch wat minder vrijheid was. Of niet?

contra ana

hier sta ik dan
dit prachtig lijf gekneed
naar het beeld dat ik
en ik alleen voor ogen heb
het beeld waarin ik geloof

dat ik soms wankel
ondersteuning behoef
en haren dons soms
slechts weer een beproeving
die ik rauw wel lust

deze overwinning is er
opgedragen aan het hoekje
dat ik diep in mij weet
ongeschonden nog
en bovenal vrij

ik haat de wereld
die mij een ander mij dicteert
en heb maar één vraag
waar was iedereen
toen ik in het duister zat?

© Frans V.

Er heerste vandaag bij mijn terugkeer ten huize Vlinderman nogal wat agitatie omtrent anorexia-on-the web, en dan heb ik het niet over light-verse. Ik plan dus na slaap en werk een bijdrage over het fenomeen. Is dik out? (sorry Rubens dan) Of is thin in? (Ask pro ana, find out yourself). Even rusten eerst. Daarna trek ik wel van leer tegen de mensen die de dochter die ik vooralsnog niet heb en had zouden kunnen verdunnen tot hun eigen zelfbeeld.

studiedag + gedicht

Veel valt er niet te vertellen vandaag. Het was studiedag op het werk, iedereen was de deur uit behalve een paar op post geblevenen. Als je dan aan de telefooncentrale zit, zoals ondergetekende, dan heb je het dubbel zo druk: elke telefoon die je dan niet kan doorschakelen naar één van de afwezige collega's, wordt dan maar kort genoteerd. Hoe kort ook, dat maakt van het telefoon-beantwoorden een meer dan dubbele taak. Blijft gelijk ook het andere werk liggen...

Sebiet vertrek ik naar één van mijn vorige aankondigingen, misschien loop ik ook nog eens langs Den Hopsack, ik weet het allemaal nog niet goed, zal wel weer afhangen van de tijd.

Mijn gedicht hieronder is een beetje in aansluiting op mijn laatste bijdrage gisteren...

onbeDOELd

de kerk in het midden
van af te breken huizen
staat er doelloos bij
wees in een drooggevallen zee
waar geen mensen zullen blijven
dan wel opnieuw het water

onder haar spiegel later
het onderwater onderzoek
schatteneiland op de bodem
van wat politieke beslissingen
telkens weer rechtvaardigen

de wandeling door het verleden
doet vandaag de hoop niet leven
over enkele jaren
wordt hier over huizen gevaren
misschien ook over de graven
die nu reeds werden besteld

niet iedereen kan
zomaar alles overleven

© Frans V.

Vlinderman bedoelt er niets doelzinnig mee, ook niet kunstzinnig

Luc Cappaert en Eva Van Tulden nodigen u vriendelijk uit op het eerste kunstdoel evenement, met name de inhuldiging van een monumentale bloemenschildering op de noordelijke kadewand van de jachthaven te Doel. Het kunstwerk hangt tot op de bodem van het getijdok en is dus slechts volledig zichtbaar bij laagtij. Bij hoogtij wordt het volledig overspoeld door de Schelde. Hieronder vindt u een link naar de getijtafels met de laagwaterstanden tijdens de tentoonstellingsmaanden juli, augustus en september 2007.

Zij hopen u de 29ste te mogen verwelkomen in Doel.

Stephen King + gedicht

Gisteren via Nip Zilverfeetjes site ontdekt. We hangen alledrie al een poosje rond op de Verhalensite, maar het was Nip die me er attent op maakte dat er daar dus meer dan één Stephen King liefhebber rondhing. Ik dus in volle vaart daarheen gesurft en ja hoor, via een mooie banner op een hele hoop info gestuit over SK. Tot en met een Nederlandstalig forum voor SK-fans toe. Uiteraard ben ik diezelfde avond nog lid geworden, wat wil een mens meer als hij in zijn eigen taal bediend kan worden over alles waar het zijn idool betreft.

Ik kreeg ook al van iemand ginds de uitnodiging om eens wat poëzie in SK-stijl te schrijven. Ik denk er alvast over om er inderdaad wat meer te schrijven, eerst nog een paar daagjes genieten van de site...

Roland van Gilead, de Laatste der Scherpschutters (© Michael Whelan)

Rolands ka

stem vanuit een andere wereld
sprak mij van weleer van
mooie dingen geweest tot te komen
noemde mij bij mijn oude naam
beroep op vergane krachten
aansporing tot nieuwe prestaties
belofte van glorierijke toekomsten

zalvend en strelend trachtte hij
beroering, kabbeling in
tot stilstand gekomen diepten
waaide mij een vonk toe
welke ik gedoofd had
opnieuw doofde

het karkas zielloos geworden
vlees verteerd door het niets
alles veranderd in en door mij

het gezicht van z'n vader vergeten
zo sprak ooit Roland van Gilead
de Laatste der Scherpschutters

mijn realiteit hier hoewel
misschien altijd zo geweest
droomde ik alleen maar
van lang voorheen
de wereld verder gegaan
de tijd onbetrouwbaar

ka
zonder khef

© Frans V.

(vrij naar ‘De Donkere Toren’-cyclus © Stephen King)

Herman J. Claeys + gedicht

Twee voor de prijs van één, waar vind je dat nog, vooral als het ene dan ook nog gratis is? Hier wordt gedeeld, het enige dat het nog zou kunnen kosten, is een stukje van je kostbare tijd, die je toch nodig hebt om even een gedicht in je op te nemen (en al zeker twee). Het doet trouwens deugd dat ook Herman J. Claeys het nog niet verleerd is af en toe eens een leuke mailing rond te sturen met wat werk van hem. Geniet gerust mee van het (letterlijk) aankomende Midzomernachtsgevoel...

Herman J. Claeys op 10 maart 2007 (Foto © FV)

Midzomernachtwens

Schuifel barvoets
door het koelbedauwde gras vannacht
in het maanlichte laar
nog voor de dageraad je haar verguldt
en vlij je zongebrande tintelende wang
tegen gegroefde schors
van gekroonde, door hulst geschramde eik
en voel hem ademen door je huid.

Het steedse reilen zij ver vannacht
en ver het woelen, het joelen,
verbannen het zuchtige zoeken,
verzwonden de jacht.

Hurk neuriënd neer op de heuvelflank
tussen lavendel en johannesbloem
en schep volhandig aarde
waarmee je dij en borst beregent,
bezegent,
want aarde sterft niet
zomin als bron, zomin als zon.

Bedwelm je, bloeiend Litha-kind
in de midzomernacht.

© Herman J. Claeys

Seffens ga ik nog wat online naar een paar gedichten- en verhalensites kijken, waar ik nog een beetje band mee heb. Er valt daar nog veel te beantwoorden voor me, maar ik ben nu echt even gewoon aan het uitrusten. Nu ja, overdag uiteraard gewoon gaan werken, maar 's avonds op het gemakje wat bloggen, wat strips lezen, wat afwassen, kattenbakjes verschonen, Nip kussen, allemaal op het dooie gemakje aan. En natuurlijk wat schrijven, het is mijn kleine verslaving. En de primeur is tegenwoordig altijd voor mijn blog. En dus voor jullie ;-)

Frans V. ergens in augustus 2005 (Foto © FV)

gouden passie

het moet spontaan gaan
een onverwachte bliksem
die de boom scheidt van zijn kruin
in een tomeloos verzengmoment
de schuiler tot overlever
toeschouwer van zijn geluk

ze wendt haar lippen af
zijn droge lik op stuk
voor de laatste fantasieloze poging
haar opnieuw te bedwelmen met
zijn onuitgegeven roes reeds gefaald

twee geliefden naast elkaar
bezeten van de drang naar uniek
onvergetelijk alleen gebleven
hun ruimte samen delen
hand in hand een
gouden bruiloft tegemoet

ze begrijpen
het spel van spelen
nog maar af en toe
de enige liefde
die er toe doet

© Frans V.

Stichting Poëzie Conspiratief + gedicht

Gijs Ter Haar, onlangs nog door sommigen herdoopt van Blauwe Reus als winnaar van de Kei van Utrecht tot Blauwe Kei, is alvast niet bij de pakken blijven neerzitten. Hij zou de poëzie zoals hij die totnogtoe quasi onnavolgbaar en begeesterend over diverse podia heeft uitgegoten, promoten in de meest ruime zin van het woord. Dwars tegen alle gevestigde overtuigingen in van wat poëzie zoal moet zijn om poëzie te zijn (vooral wanneer het aanhoord dient door een publiek vol strikjes en dasjes in het kledingbeeld), maar in ieder geval dichtbij de mensen, ja, dichtbij Gijs. Kom maar uit die luie zetels binnenkort en speur het web af naar de Stichting Poëzie Conspiratief, waarvan sedert deze namiddag stichtend lid en voorzitter Gijs nog heel wat zal laten horen.



Proficiat uit dit Antwerpse hoekje, van een al even fiere Vlinderman. Poëzie dichterbij, daar hou ik dus wel van. Met felicitaties (en dank ook) aan Pom Wolff, de man die blijft verbazen, die trouwe kompaan ook van Gijs én secretaris van de nieuwe stichting (voor de Belgen onder ons trouwens: de Nederlandse Stichting is het gemakkelijkst te vergelijken met een Belgische vzw), voor het wereldkundig maken van dit geweldig nieuws. En tot slot vergeten we ook niet succes toe te wensen aan beide heren en aan Willem Borra, penningmeester van de hele zaak.

zelfbegoocheling

een aantekening
klein, in zwart gestileerd
herinnering aan later
en nog later te vergeten
streepje humor in de kosmos
die vooral ernst heet te zijn

hij verteert zijn agenda
als een koeienmaag de kiezel
op niemandsland gevonden
afspraak met de toekomst
ooit eerder daar neergelegd als
de vreemde eend die bijten zal

hoopvol, dat en niets anders
voor vandaag, waar hij zocht
naar de juiste redenen
zich eindelijk te laten gaan

niet voor morgen
(nooit voor morgen)
maar gisteren
(altijd gisteren)
toen hij nog niet kon bestaan

© Frans V.

Waterstofbus + gedicht

Vanaf morgen is het zover, dan rijdt voor het eerst de waterstofbus uit (en pakt Antwerpen opnieuw uit met een wereldprimeur). Of ik een groene jongen ben, weet ik niet, maar het is wel een mooi gegeven dat er wat aan het bewegen is wereldwijd op vlak van het milieu. Sommige bedrijven en overheidsinstanties beginnen het ook te begrijpen. Alleen spijtig dat het vooralsnog koeien van mensen kost om eens wat anders te proberen. Het is echter een kniesoor die om die reden het allemaal maar gewoon bij het oude zou laten.

bevreesd

de grote acht blazen verzamelen
achter rijkelijk versterkte muren
waar tot in de uren van de nacht
besluiten zullen geveld
nieuwe aanleiding tot geweld
op kleine Jan met de pet

op de vraag naar meer milieu
het oliedollar antwoord njet
de mens is nog niet klaar
met almaar meer, de natuur
blijft het te verduren krijgen
morgen zal altijd wel
de zon opnieuw schijnen

hij koestert vandaag alvast het licht
in sepia herinneringen
die stilaan vervagen
tot de tijd van ooit
met Ambiorix in de schaduw
van zijn laatste zaad

© Frans V.

Nip + mededelingkse + gedicht

Gisteren bestond er een koppeltje gedurende twee jaar en tien maanden. Vandaag pas slaagde een vlindervent erin zich dat te herinneren, maar hij wist het goedgemaakt met een klein potje met een stukje plant erin. Moet er ook nog uitgeweid worden over de reacties op zoveel oprechte warmte? Niet dus. Zaterdag bleek de cocoondag bij uitstek te zijn. Gewoon gezellig met z'n tweetjes, en dan nog gezelliger aan Nips eettafel, wat meer kan ik mij mogelijkerwijze nog wensen?

Vandaag zat er ook nog wat anders in de mailbox, en aangezien meer zielen meer vreugde betekenen, plaats ik het ook even hieronder.

Multicreatieven ... meer dan louter letters

op donderdag 21 juni om 20u
in Galerie Ludwig Trossaert, Museumstraat 29, 2000 Antwerpen

David Troch presenteert

Ehnt Rüdiger Scharmann licht het werk toe dat hij van 8 juni tot 8 juli in de galerie tentoonstelt.

Luc Boudens, Bavo Dhooge, Wim Hofman, Mark Meekers, Renaat Ramon, Arnoud Rigter, F. Starik en Lies Van Gasse gaven inhoud aan dit themanummer dat aantoont dat letters voor een schrijver niet altijd genoeg zijn en er wel eens andere kunsten om de hoek komen piepen...

Enkele auteurs lezen voor.


opgewekt

die laatste seconden
ik zie ze niet graag
wegsluipen in de nacht
die ik niet gevraagd
feilloos na de nacht parkeert
met een brede sikkelgrijns

ook die geheel verlaten straten
met amper wat mens in beeld
gebogen ergens naar op weg
geen blik of woord teveel
slechts het jachtig dokkeren
met het hoofd al bang in bed

dan sta ik stom te staren
door een groot laat raam
de nacht te slapen leggen
met ja, ik je weer gezien
en morgen zal het zijn
opnieuw tussen jou en mij

slaapwel dan maar
mijn stukje slaap
ik laat je weer

© Frans V.

Nip gedicht!

Nipje is tweede geworden in een schrijfwedstrijd, en dan nog als enige met poëzie tussen proza. Lang leve Nip!

kruimels liefde

in eenzaamheid
sprokkelt hij schilfers
van haar schimmen

peutert veel liefs
van een postkaart
uit het verleden

legt in het donker
zijn gedachten
onder haar kussen

en strooit kruimels liefde
in de hoop dat ze alleen
de weg kwijt was

© Nip

Muzeval + gedicht

Over een kleine tien minuutjes vertrekken we (Niels, Nip en ik) naar Den Hopsack, want het is weer de tweede donderdag van de maand, Muzevalavond dus. Gert Vingeroets treedt op, en wij gaan luisteren. Daarna (ook alweer) is er het vrije podium en dan babbel ik met Bart Van Peer de (al dan niet nieuwe) podiumbestijgers naar hun tien minuten aandacht, erkenning en wat daar nog allemaal mee samenhangt. Pure ontspanning, dat is het en meer moet het ook niet zijn.

explosiegevaar

over de doden geen woord
onvertogen, de levenden
kunnen slechts wachten
op die verlossing
ze kunnen immers
nog zoveel bewijzen

het kost alleen maar jaren
een scherpe pen slijt
nu eenmaal niet zo snel
als een stukje krijt
uitgestreken door de tijd
en massa's malse regen

ik hou de teugels in
verspil geen inkt meer
dan nodig, ik adem
mij weg naar later

waar ik uitblazen zal
als een Arden tussen Alpen
kosmos in een atmosfeer
af en toe ook
atoombom

© Frans V.