Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

vrijdag 22 juni 2007

Pro Ana + gedicht

Ik had het beloofd, hier komt het.

We leven hier in een bijzondere wereld. Er bestaat namelijk vrijheid van meningsuiting in nogal wat landen. Iedereen mag het woord voeren dat hij wil (behalve die van het VB in Vlaanderen, die moeten monddood gemaakt…) Dus komt een mens nogal wat tegen in diezelfde wereld. Gewoon, op straat, of in de krant, de boekskes, als graffiti tegen de gevels, op de bus, in je bus, allemaal meningen. Je hoeft ze gelukkig niet allemaal te delen, maar gewoon te weten dat er zoveel meningen annex overtuigingen schijnen te bestaan als er mensen en groepen op deze aardkloot rondhossen, en dat is iets bijzonder... hoe je het ook maar noemen wil, ik noem het kostbaar.

Neem nu de dames die het niet begrepen hebben op de portretten die Rubens zo graag neerzette. Of van iemand met een BMI zo tussen 18 en 25 of nog minder. Ja, die al beginnen kotsen van het idee dat er een ergens op hun lijf een kwabje te bespeuren zou zijn. Zij hebben ook recht op hun mening. Ze doen me trouwens terugdenken aan een vriendin van me. Pracht van een meisje, met een guitige lach, humor waarvan je tenen spontaan omhoog gaan krullen, met de hele wereld aan haar voeten. Mooi figuur ook trouwens, niet te veel, niet te weinig, kortom, een knap kind. Tot ze het in haar hoofd haalde, aangezien alles rondom haar niet de weg uitging die zij voor ogen had, dat zij de oorzaak daarvan was. Een beetje verwrongen verder gedacht en daar ging ze. Te dik, ze was te dik, en daarom gingen haar ouders uit elkaar, daarom was haar zus een wandelend skelet, daarom werden de Bushes president, daarom stijgt de temperatuur van alle milieus. Afijn, daar kwam de magerzucht, hand in hand met de automutilatie. Behandeling volgde gelukkig vrij snel, en het ziet er tot op heden nog vrij goed uit. Ze heeft geleerd dat zelfcontrole ook op andere manieren mogelijk is. En dat het niet haar lijf was, dat diende afgestraft, gecontroleerd tot op het pijnlijke af. Dat heeft ze in therapie geleerd, omdat de liefde van haar familie en de vriendschap van haar vrienden niet meer volstonden. Een klassiek voorbeeld van een anorexia-patiënte, quoi.

Als ik dan de (huidige) proana-sites als paddestoelen uit de webgrond zie rijzen, dan vraag ik me af of ik nu ook nog diezelfde vriendin in leven zou kennen, mocht dit te lezen zijn geweest in de periode dat ze het zo zwaar te pakken had... Ik denk het niet. En dan ga ik twijfelen aan de vrije meningsuiting. Wie immers iets als dit verkiest boven het leven an sich, dan twijfel ik aan die volgorde. Het internet als vrij en supergemakkelijk toegankelijk forum misbruiken om iets te promoten dat al decennia bekend staat als een psychische stoornis, het gaat er bij mij niet echt in. Doet me trouwens wat denken aan het misbruik dat Hitler indertijd heeft gemaakt van dat heiligste der heiligsten, die vrijheid van meningsuiting. Daar zijn er ook een paar miljoen aan kapot gegaan, is het niet?

Het ergste van al vind ik eigenlijk dat die proana's zich absoluut niet bewust zijn van waar ze mee bezig zijn. Het is alsof alle psychopaten (vergeef me de uitdrukking, gij Spinnen aller landen) een online forum kregen aangeboden dat ze zelf mochten invullen en waar ze dan met elkaar het meest psychotische uit hun koker zouden mogen schudden en er een top drie van de grootste psychoot mee inrichten... Of laat ik nog een gevoeliger voorbeeldje nemen: neem een stel pedofielen en laat hen hun gangen gaan op het internet (alsof ze dat momenteel niet zouden doen)...

Het plaatje is vrij duidelijk: vermoedelijk zou de overheid ingrijpen en één en ander verbieden, en anders zouden de buren dat wel doen en nog van die situaties. Maar proana's, die mogen dus gewoon hun gang gaan. Niks mee toch, magerzucht? Niks mis mee toch, beschadigde nieren, darmen, levers, harten? De blauwe plekken van gewoon even te gaan zitten? Het omvergelopen worden omdat de mensen ze niet zagen aankomen? Het zal je dochter maar wezen die daar graag op de site gaat rondhangen en er gelijkgestemde ‘zielen’ vindt…

Ik wou dat er toch wat minder vrijheid was. Of niet?

contra ana

hier sta ik dan
dit prachtig lijf gekneed
naar het beeld dat ik
en ik alleen voor ogen heb
het beeld waarin ik geloof

dat ik soms wankel
ondersteuning behoef
en haren dons soms
slechts weer een beproeving
die ik rauw wel lust

deze overwinning is er
opgedragen aan het hoekje
dat ik diep in mij weet
ongeschonden nog
en bovenal vrij

ik haat de wereld
die mij een ander mij dicteert
en heb maar één vraag
waar was iedereen
toen ik in het duister zat?

© Frans V.

6 opmerkingen:

Valerie zei

We kunnen toch niet iedereen tegen alle soorten van onheil gaan beschermen? Ik denk dat elke weldenkende, stabiele mens zich wel een gezonde mening over dat soort onderwerpen kan vormen. Overigens: een BMI van 18 tot 25 is bij mijn weten perfect gezond. Anders heb ik vermoedelijk ook anorexia en wie mij kent weet dat dat absoluut onmogelijk is...;-)

Frans Vlinderman zei

Hier zie daar zie, lang geleden ;) Ik schreef over het gekots van de meiden die zelfs mensen met een BMI tussen 18 en 25 al te dik en zo vinden, hoor. Maar goed, het hele artikeltje wou ik even kwijt naar aanleiding van wat er zoal op dat WWW te vinden is dat pro ana heet, een beetje tegengewicht in de schaal, je kent dat wel ;-D
Hoe waren de examens?

Valerie zei

Ja inderdaad al eventjes geleden eh :o Hoe is't met u intussen?
Ik had geen examens gelukkig. met wat meeval heb ik volgende week mijn diploma ;-)
(scusi, had blijkbaar fout gelezen ;-))

Frans Vlinderman zei

Bon, we zijn toch alweer een paar maanden aan het werken, maar dat lukt wel. Met mij prima dus, al heeft de familie van Vlindeman wat minder geluk gehad de laatste weken...

Trouwens, nog geperficiateerd met je diploma (ben ik nu de eerste?)

Anoniem zei

De meeste pro-Ana's weten heel goed wat ze doen... Het is ook niet hun echte bedoeling om andere mensen aan te zetten tot deze dingen, ze zoeken gewoon naar 'soortgenoten', mensen die ze begrijpen...
Ja, ik 'ben' Ana & ik weet verdomd goed hoe moeilijk het is om 'haar' kwijt te raken...
Ik probeer te vechten, maar idd, er zijn weer die sites... Je denkt 'oh, één keer kijken kan geen kwaad' maar voor je het weet ga je van site naar site, van foto naar foto.
Misschien is het waar, dat er té vaak een mening kan getoond worden, maar hoe zou het anders zijn? Wat als die meisjes niemand iets vertellen over hun probleem?
Als je eens goed rondkijkt op (sommige van) de pro-Anasites, zie je ook dat ze elkaar aanzetten om het aan iemand te vertellen, om hulp te vragen, ...
Achja.
Jouw site dient om jouw mening te tonen. Misschien is dit ook hetzelfde principe als een pro-Anasite?
Ik wou gewoon dus even kwijt dat Pro-Ana's weten wat ze doen...
En ze zijn meestal niet trots op hun houding tov eten, maar... Wat doe je als Ana er altijd is... Wat doe je als ze alleen zwijgt als je doet wat ze vraagt...

Jade

Frans Vlinderman zei

Dag Jade,

Je stelt enkele pertinente wedervragen, respect daarvoor. Vlinderman zal de laatste zijn die meent dat het allemaal nog simpel in elkaar zit en dat de doorsnee pro ana niet van tijd tot tijd weet van geen hout pijlen meer maken in haar strijd tegen de magerzucht. Wat dan die antwoorden zijn, de oplossingen? Vlinderman is een dichter die zijn blog gebruikt om zijn mening inderdaad een forum te geven dat verder reikt dan de echtgenote of het familielid, dat de toog ver overstijgt. Uiteraard is dat ook het goed recht van een pro ana, maar of ze daar ook daadwerkelijk iemand mee dienen die het zelf al zo moeilijk heeft?

Een beetje kritische beschouwing vond ik noodzakelijk tegen de (zelf)verheerlijkende taal die ik op 99% van dergelijke sites tegengekomen ben.

Bedankt om hier even bij stil te komen staan, heb nu zelf ook alweer een aantal extra nuances meegekregen. Hoop dat dat voor jou hetzelfde was hier.

Mvg,



Frans Vlinderman

Blogarchief