Gedicht: Maestro

We spelen nog eens een straatje blog. Facebook hoeft er deze blog niet onder te krijgen, toch? En we hebben ook weer een beetje tijd extra, dat helpt ook altijd. Na Gedichtendag 2010 lijkt trouwens de zuurstof weer wat rijker geworden, dus ach, waarom ook niet. En we nemen er onze vrienden bij. Degenen die bijblijven, voor eeuwig en altijd.

Ed & Nip in gelukkiger tijden

maestro

hij zoekt zijn moraliteit
curiositeit uit kinderjaren
toen hij nog les kreeg
in de wijzen van mens-zijn
zonder moeder en zeker
zonder slam-vadsige vader

zijn tic vandaag op nieren
van een kruid dat kreunt
alsof het hem zou vertellen
van de wereld der geslaagden
van ouders en diep behaagd

verblijft hij tussen oren
die alles horen doch doof blijven
voor het gekerm rondom zijn wezen
heel de wereld mag en zal
maar hij en hij alleen blijft

Frans V.