Gedicht: Vlinderman

Morgen staat er weer een podium te wachten - ik doe sebiet nog wel een aankondigingsken - op Vlinderman en daarom vind ik het niet al te onnozel om hier een gedicht te plaatsen met mezelf in de titel...

Vlinderman

excentriek beweegt hij zich
eigenzinnig door zijn stad
fladderend als een vlinder
van muurbloem tot paria
soms enkel een bank verwijderd
van het gedogend elkaar

spreekt hij met iedere passant
zij het over dat immere weer
dan wel over ooit of eens
gretig genietend van de nectar
die elk leven voortbrengt
al dan niet gekruid

gaat hij op de foto ook
met wie hem daarom vraagt
hij heeft geen verhalen nodig
die ongestaafd een eigen leven
dan wel de feitelijke waarheid
tot hij ook zelf een ander
volmaakt kan onderscheiden

hij staat absorptie voor
en delen, vooral veel delen
om thuis te zijn
onder zijn gelijken
en zij dan
ook met hem

Frans V.