Even uitblazen

De fut was er een beetje uit vandaag, zo vanaf een uur of vijf in de achternoen. Mijn schilderleerkracht is vorige week geschept door een wagen (voor de tweede maal op rij een accident in het begin van het jaar!) en die ligt er even uit, dus kon ik relax thuis (nu ja) blijven en wat bijkomen. Dat deed ik dan in de zetel, met mijn ogen dicht en nu ben ik weer even 'up and running'. Ik denk dat ik er wat vroeger in kruip ook vanavond, al verzet de aard van dit vlinderbeestje zich daar doorgaans stevig tegen. We zullen wel zien wie het haalt: de onverzettelijke of de vermoeide.

Hieronder nog eentje uit mijn welgevulde oude doos. Ik heb het een beetje herwerkt, hier en daar wat woorden eruit gesneden of er gewoon nog wat bijgezet. Veel leesplezier.

Oudere foto bij ouder gedicht: Vlinderman in november 2007

nieuwe leer

onbeschreven bekijk jij
gevoelloos stuk geruit papier
de aanslag van mijn pen
of ik nog iets te schrijven

de aarzeling is korter dan
de pijnscheut door mijn hart
bij het denken aan een wijle terug
de woorden zomaar bleven stromen
alsof er altijd wat te omschrijven

het krast nu niet meer zo diep
het verhalen over het wedervaren
de sterkte wat minder vandaag
zoals met dat lijf van mij dat
verraderlijk geheel van vel en been

de koestering voor functioneel
even reëel als de kracht van hij
die zich als drenkeling verhouden moet
tot de leer die drijft
- een beetje niets

Frans V.