Zaterdagkoorts, zonder Travolta

Het zal niet zo vaak meer gebeuren, dat ik enkele duizenden euro's in handen had, maar vandaag is het zover. Gedurende een kort ogenblik mag ik me vergapen aan de kleur van 500, de geur van vers gesteven geld. Om het vervolgens weer uit handen te geven. De gedachte aan goddeloze rijkdom verstorven in de snelheid van het licht - een doorsnee mens wordt rijk geboren, niet meer en niet minder - om vervolgens het verder dagverloop van een gewone weekenddag te hernemen, het hield me toch even bezig.

Rijk worden we dus niet, maar dan hebben we het over het klassieke model met centen en dergelijke, want mochten we het even over dat andere rijk zijn hebben, dan komen we ten huize Vlinderman toch uit bij enkele onmetelijk en onuitputtelijk diepe bronnen van eeuwige lafenis.

Goh, wat zijn we toch weer aan het bazelen, hoe verdraagt u het eigenlijk? Niet, ik hoor het u al zeggen, daarom dat u hier niet telkens opnieuw wenst langs te komen, maar u doet het toch, in dezelfde nieuwsgierigheid waaruit Bibi elke dag een krant tot zich neemt in de veronderstelling dat er ook daadwerkelijk nieuws in zal staan. Is't just?