Maandag, nog vijf maal slapen

Wat een maandag: helemaal niet moeten werken, zodat deze Vlinderman rustig op zijn plooi kon komen na een stevig weekend. En toegegeven, het gaat je niet in de kouwe kleren zitten, zo een vrijgezellenslagveld ;-) Feestje bouwen, uiteraard, dat gaat nog zoals het altijd is gegaan, maar het recupereren is wat minder dan pakweg een vijftien jaren geleden... Gelukkig dus maar dat er vandaag niet diende getravakt en dat ik rustig mocht aftellen naar nog een paar daagjes met Nip samen, voor we op zaterdag eens extra diep in elkanders ogen zullen blikken om vervolgens zonder die blikken en mét het nodige blozen te gaan voor ons ja-leven...

Nip heeft ons net een nummertje opgezet van Joe Cocker, You are so beautifull, en dat levert het nodige vocht op in sommige oogjes hier. We zijn dus niet gestresseerd, maar wel bijzonder emotioneel, en hoe zalig dat toch kan aanvoelen... Mama Mia, houd u maar vast aan de takken van de bomen, want hier zullen jij en ik op dansen! En nee, Nip, we gaan NIET de hele dag huilen, sorry, Joke, ik weiger. We moeten wat aanvangen met de man in Vlinderman, toch! En wat als door al dat getraan mijn make-up helemaal zou uitlopen???

Via deze weg nog een ferme merci aan SM Lenie, voor de overheerlijke Chili Con Carne, die we hier gezellig aan het verorberen zijn. Al vind ik die van Nip nog steeds de beste, maar hey, dat spreekt toch voor zich, niet? Het ligt misschien wel aan de kikkererwten erin, de naam alleen al van die groene bollekes, het doet me wat, hoor.