mailinglijsten, studies + gedicht

Deze week enkele mails binnengekregen, waarin collega-schrijvers en -dichters de nakende geboorte van hun al dan niet zelf gesponsorde boeken en bundels aankondigden. Dat is altijd een plaatsvervangend feestje. Wat echter minder feestelijk is, dat is dat ik daarbij een hele lijst van e-mailadressen in mijn bezit krijg, gratis en voor niets, van mensen die ik absoluut niet ken, maar waarvan ik kan vermoeden dat ze óf familie van de afzender, óf enerzijds geïnteresseerd in, anderzijds bezig met het geschreven woord. En dan kruip ik in mijn klavier, prikkel daar in een bepaalde volgorde de toetsen en bericht terug dat ik het best leuk vind op de hoogte gehouden te worden, maar dat ik geen behoefte eraan heb dat zo hele waslijsten adressen meegestuurd worden. Dergelijke lijsten hebben namelijk ook de neiging in verkeerde handen te vallen. En dan wordt het soms heel spammerig. Ik stel betrokkenen dan altijd voor dergelijke mailings aan zichzelf te richten en de geadresseerden in BCC. Moeilijk kan dat allemaal niet zijn, dacht ik zo. Enfin, ik hoop dat men mij toch ergens begrijpt. Vanaf dergelijke volgende lijst krijgt in ieder geval elk adresje zo een verwittiging. In BCC uiteraard.

Nip is vandaag haar laatste examen gaan afleggen. Ik verwacht haar over een klein uurtje terug thuis. Ben benieuwd. En er mocht een einde aan gaan komen. Om diverse redenen. Het is namelijk voldoende geweest. Acht (!) examens in één periode, ze weten daar op de UA van aanpakken. Het is bijna niet verantwoord meer. Zeker niet als je zoals Nip deze week, tussen twee vakken in maar 1 (!) dag hebt om je voor te bereiden op het tweede. Nip bezig tot 22u45 gisterenavond. Dat is toch niet normaal, wat?! Niet dat er nu sprake is van examenstress, maar toch... Veel scheelt dat allemaal niet.

Miss Jackie T in de winter

met gebogen hoge rug
haar staart rondom geplooid
bestudeert zij het verkeer
daar beneden in de straat
waar zij geen woord voor heeft

haar interesse al dat beweegt
blijft zich uren verder slepen
slechts verstoord door de klank
van een zieke op weg naar huis
in een fluo geel scheurend busje
of door het gedaver bij de buren
die weer gaten moeten boren

en als dan alles is gezien
komt ze op fluwelen poten
haar benen weeral inpalmen
met de flair van de bezitter
die weet wat mijn is dijn is
en dan luilekker in de zetel
garen spint van het leven

Frans V.