Gedicht: en ga

Het moest er weer eens van komen. Hoge bomen vangen veel wind, zeggen ze dan, en sommigen denken dat zij de wind dienen te vertolken. Menen dat ze kunnen zeggen: opgesodemieterd, ik ben hier vandaag, dus verrek. En dan kan je het schudden, wegwezen, als een jochie met een te korte broek, die nog billenkoek behoeft. Nou ja, als die zich maar goed daarmee voelen.

kleine mens, onbezorgd
schrijft over het leven
verzen gevuld met wijsheden
of stukjes flard, een inzicht
af en toe een boze droom

de regel is er is er geen
dat regelt en neeft beter
dan wat ritmisch bemeteren
op kadansen liggen veteren
tot suggestieve willekeur
maar doe het dan toch zo

in de verte, in de woestijn
wordt geroepen van ikke eerst
ga dan weg, kleine mens
hier zijn de groten
in omvang onder de kin, jawel
en ga eens uit mijn zon

Frans V.