Ditjes en datjes

Vandaag was speciaal. Een speciale vrijdag, gelijk de eerste van het nieuwe jaar dan nog wel. Ik heb mijn speciale prismaplakkers gekregen. Prismaplakkers? Yep, doorzichtige plakkers, die ik over mijn brilglazen laat kleven en die mijn ogen bijsturen. Het rechteroog horizontaal, het linkeroog vertikaal. Hoezo, geen nieuws? Toch wel, want dat betekent misschien dat ik eindelijk opnieuw - zonder hoofdpijn te krijgen - uren naar mijn pc-scherm kan kijken. Mja, dat zou leuk zijn. Dat betekent ook misschien opnieuw gaan werken. Routine. En nog een aantal van die zaken. Countdown, lets do so! Voor het overige nog even meegeven dat de herdenking van Verdano en Luc Lauwereys gisteren in de Bazilikum tijdens de 98ste editie van de Muzeval enorm werd gesmaakt. Het decor, de voordrachten, het free podium, ja, zelfs het rookvrije van de ruimte, alles heeft bijgedragen tot een fantastische avond. En zo hoort het. Poëzie die mensen dichterbij brengt, even een blik in het ander hart gunt.

Bart Van Peer leidde het geheel in (zoals gewoonlijk) met onder andere een tekst van Luc en verontschuldigde gelijk Car, die kon er niet bij zijn, maar was er toch, dankzij de voordracht die iemand van haar had overgenomen.








Lin lijkt het voorbije jaar gegroeid, een stem met een onverwachte kracht kon dat alleen maar onderstrepen.











Nip, geen debutante meer, maar toch pas voor de tweede maal op een podium, blonk uit in gesofisticeerde eenvoud.












En ik, ik was gewoon mezelf en mezelf .













Het free podium was dan weer wat minder druk bevolkt dan gewoonlijk, maar daarom niet minder. Maarten, Chris Van De Rijck, Lode, Fiona, Nip, Werner, Lin, iedereen die ik ben vergeten niet te na gelaten, ze deden allemaal wat ze moesten doen: dichten en voorlezen zoals ze het het liefst zelf zouden doen.

Bijzonder avondje, ik zei het al. Laat ik het hier maar bij houden.

Groet,


Frans V.