Gedicht voor Verdano

met een stok in de hand
zo leerde ik je kennen
op een dichtvolle dag
toen je me inweidde in
de geheimen van jouw taal

en tovertaal was het
met verrukte wendingen
zinnelijk op de loer om
katersvlug te vlieden naar
weer een verdraaide draai
om de onbelezen dichtersoren


vandaag ben ik een wees
ontdaan van een vader
die met raad en daad sprak
en deed wat moest en zou
jouw woorden besteedde je
niet aan alles van belang
maar wel aan mij


ik heb vandaag besloten
jouw glimlach te behouden
de wereld is weer verder gegaan
met mij en zonder jou maar ik
vertik het jou los te laten
eens in het hart, altijd in het hart
soms kan het ook zo eenvoudig zijn