Johan De Rode Ridder op weg naar het graf

Al van jongs af aan is Vlinderman een Rode Ridderman. Elk album werd met veel plezier gelezen en ontelbare malen herlezen. De setting van pakweg de eerste honderd albums was er dan ook telkens één om heerlijk bij weg te dromen. Onze Rode Ridder, die al dolend door de toen gekende - en af en toe ongekende - vreemde oorden het galgenaas desnoods aan het puntje van zijn zwaard reeg om de verdrukte te verlossen van hun juk, bleef me doen dromen van zelf later ook een Ridder te worden met de inborst van de ware bestrijder van verdrukking eender waar. Vlinderman is een dichter geworden, met geen ganzeveer als zwaard, maar wel klavier en hier en daar een trouwe Bic als zijn wapens.

Johan De Rode Ridder is het echter minder goed vergaan, nu ik zo het album nummer 221, 'De Spiegeldemon', onder ogen heb gekregen. Het is al een tijdje aan de gang, maar ditmaal stond ik echt met open mond en twee bijzonder ongelovige ogen te verwerken wat tekenaar/tekstschrijver Claus allemaal uit zijn koker tevoorschijn had gehaald. Ga even met me mee in mijn opsomming:

- Johan komt door een afgelegen dorp gereden bij valavond. Geen mens te bespeuren, dan maar naar de nabijgelegen burcht getrokken (uiteraard heeft ieder afgelegen dorp een burcht ter bescherming).
- Dubbelgangers nemen de plaats in van hun slachtoffers nadat ze hen vermoorden. Eén dubbelganger ligt liever te kezen met de niets-vermoedende echtgenote van zijn slachtoffer (er moet toch ook wat bloot in de reeks, zeker?)
- Een roversbende komt in hetzelfde afgelegen dorp toe en slaat daar aan het roven, moorden, plunderen, verkrachten... (zal dan toch niet zo leeggelopen zijn dan Johan het eerst voor had).
- Johan wordt zelf het slachtoffer van een dubbelganger, die Johan helemaal niet kent (maar zich dan uiteindelijk zelf kenbaar maakt als 'Hojan De Rode Ridder').
- Terwijl Johan enkele doden sterft, slaan de rovers onder leiding van Hojan aan het plunderen in de streek (dat duurt allemaal niet te lang, want hoe zouden Johan en zijn medestanders al die tijd zonder eten of drinken hebben overleefd?)
- In een treffen met elkaar vindt Johan de tijd om even een Witte Magiër te bevrijden uit een spiegel, terwijl langs de achterkant Hojan met een krukje op het hoofd wordt uitgeschakeld door een uitgehongerde vrouw (daar duurde dat ook niet al te lang, want het mens mepte er flink op los).

Er zijn nog wel hier en daar wat opmerkingen te maken, maar het is al erg genoeg. In ieder geval: dergelijk flinterdun verhaal, daar moest Vlinderman toch even voor in de pen, euh, het klavier kruipen. Als het echt niet lukt betere verhaallijnen uit te werken, waarom er dan niet mee stoppen of er iemand anders op zetten? Nu heb ik een album voor € 5,25 aangesmeerd gekregen, dat een beginnende striptekenaar zelfs nog niet aan de kasseien kwijt zou geraken als hij er € 10,00 bovenop gaf om het verder dan drie bladzijden te volgen... Verlakkerij, het woord komt spontaan in me op, vraag me niet waarom.