Nog altijd: ja!

We worden moe. Bibi voelt het aan alles. Te lang met dezelfde intensiteit aan de slag blijven, het bekomt uiteindelijk niemand, ook den deze niet. Gelukkig moet ik nog maar een dikke maand voort doen tot aan mijn verlof/vakantie en kan ik dan even twee weken uitblazen van de voorbije overgebleven vijftig (die week eind januari telt dus niét mee) en kan ik dan mijn batterijen terug opladen voor nog eens vijftig of zo. Het leven van de moderne loonslaaf in het prachtig moderne derde millennium, zou het nog inspirerender kunnen?

Ter ontspanning zijn Nip en haar geliefde zonet wat gaan drinken in hun absoluut geheim gehouden stamcafétje in de buurt, om vervolgens de lokale frietenboer zijn oogst voor ons te laten bereiden met de nodige porties saus. En zo ontspant een gespannen Vlinderman zich met juist die mens waarbij hij dat wil. En terwijl haar lach me tegemoet schalt van voor de beneden gepositioneerde TV, glimlacht Bibi hier boven voor de PC zomaar voor zich uit bij de gedachte aan die kleine, gedeelde dingetjes en die zomaar spontaan gehouden gesprekjes over God of Niet, Opvoeden of Echt Niet, Hustle or Restle, het maakt al niet uit, zolang wij het maar zijn...

Is er gelukkig iemand getrouwd?

Eigenlijk is Vlinderman gewoon verliefd op zijn eega. Nog altijd. & so what?!???