Gedicht: slachtvee

Zondag rustdag, hoe vaak heb ik het al niet gezegd. We houden het dan ook rustig met een streepje gedicht, kwestie van de Vlindermotor ook wat rust te gunnen...

slachtvee

hij zit gelaten onder 't besef
dat buiten de tijd strijdt
tegen het onverschil door hen
sinds jaren ontplooid
na de voorspelling dat hij
zou opdraaien voor de zonden
die een ander had begaan

hij ontbeert de naam
Messias zonder Vader
bloedt uit duizend wonden
ter vergeving van de zonden
waartoe hij zich geroepen
boete voor wenst te voelen
opdat de wereld een stukje beter

blijft hij eenzaam roepen
op de grote markt te kijk
dat hij toch zowaar gelooft
in een leven na het leven
waar geen bezit noch drang
harmonie verstoren zal

wordt hij gedoogd
met vaag geschud van
het wijfelend hoofd
van mensenvee onderweg
naar de slachtbank waarop
het slechts wachten is
vanaf dag nummer één

Frans V.