Na de blub

Van mijn blub gisteren ben ik al wat bekomen. Niet dat het er op het werk wat minder op geworden is, daar moet ik nog steeds van begin tot einde stevig uit mijn pijp komen om het allernoodzakelijkste gedaan te krijgen, maar omdat ik het moet toegeven: eventjes blub zeggen, verlicht het gevoel absoluut en volkomen. Waarschijnlijk omdat het zo een geheel niets zeggend woordje is, totaal onverwachts om te horen (lezen, in uw geval) en omdat het toch zoveel uitdrukt. Ik ga trouwens eens broeden op dat woord, want ik vermoed er een gedicht in. Of een gedichtje, dat kan ook.

Nip is vandaag de prinses gaan uithangen in Het Paleis en dat leverde een mooie rok, een flashy jeans en een leuk leren jasje op. Zo is die verjaardag van haar ook weer verzilverd. Bibi heeft het afgerond met een setje Ferrero Rocherkes, dus mogen we ervan uitgaan dat zij alvast in feeststemming verkeert. Overmorgen gaat Vlinderman nog een lang dagje maken en dan kan hij zich weer toeleggen op alweer een weekendje. Feestweekendje trouwens, want we starten met een feestelijke receptie om te eindigen met een communiefeestje van neefje Sander. Moet er nog zand zijn?

En een engel zal nederdalen en over Miss Jackie T waken...

Mei zit trouwens vol verrassingen en feestjes allerhande, waarvan het leukste voor de dichter in mij mijn allereerste optreden in Ruigoord zal zijn, tijdens Vurige Tongen, een poëziefestival dat toch al enkele jaartjes op de internationale agenda staat tijdens het Pinksterweekend. Daar valt uiteraard nog wat aan voor te bereiden en eerst hebben we volgende week nog De Muzeval, maar stiekem tel ik toch al stevig af om in de Vlindermobiel te stappen en mij richting Amsterdam te begeven...

Meer volgt later nog wel, zoals steeds ;-)