Murphy & bundelnieuws

Vandaag genoten van de krant. De onwaarschijnlijkheid van alle berichtgeving erin tart gewoon elke verbeelding. Leven wij nu nog echt in deze wereld of is er daadwerkelijk iemand ons aan de touwtjes aan het trekken? Vlinderman vraagt het zich af, terwijl hij treurt om zijn auto, die net niet gestolen werd in Hoboken, maar dankzij een voor hem te ingewikkeld antidiefstalsysteem nu ook niet meer wil starten als zijn rechtmatige eigenaar dat wenst. We ondergaan samen, Nip en Bibi, zacht lijdzaam de wet van Murphy. Het gaat neerwaarts met onze voorspoed, hyperbool snel zelfs, maar we verliezen er ons goede humeur nog altijd niet door. Laat ons dat nu net een mooie test zijn dat het ons goed vergaat als stel.

Wat Ikea ons heeft opgeleverd, ben ik alweer vergeten en nakijken kan niet, want de buit zit nog ergens in de koffer van een wagen die niet wil starten door diezelfde idiote kandidaat-dief, maar het was best leuk nog eens daar rond te lopen en hardop te dromen. Dat de rest van onze dagplanning dankzij een sukkelachtige kandidaatdief niet is kunnen doorgaan, nemen we er dan maar bij. We kunnen ons niet druk blijven maken, toch?

Vlinderman kwam eigenlijk nog even online om te melden dat er een nieuwe dichtbundel uit is. 'Hoe de dichter zich een weg geselt tegen wind...', jaarboek 2007-2008, De 50 Meesterdichters van de Lage Landen bij de zee. En raad eens wie er op pagina 76 prijkt, zij het met een mindere lay-out? Whatever, het wordt tijd voor beeld ipv tekst, hieronder of zo. Tot morgen?

zij moslima

als een echte jonkvrouw
getooid met ruisend kleed
beent ze door de straten
van haar veel te grote buurt
op haar rug het puntig blauw
van een lang vergeten erwt

plant ze haar modieuze hak
elegant achter iedere tak
die haar omgewaaid de weg verspert
en slechts vergetelheid vindt
waar zij de toekomst
en nog veel meer

zal zij nooit werken
aan een open loket
ze staat fier en koket
haar hoofddoek uit te dragen
zonder thuis de slagen
dan wel beslagen haar geloof

Frans V.