Zo moe toch
Ik ben moe, maar toch nog eerst effie naar de schilderles, we zitten aan het expressionisme. Alleen lukt het me alweer niet bijzonder goed me expressionistisch te expressioneren. Dat worden dus eerst nog véél schetsjes, vooraleer Bibi weer aan de verruf gaat...
Gelukkig bestaat er ook zoiets als zelfbeteugeling, overgoten met een portie geduldige saus, anders was het hek helemaal van de Vlinderdam en zou ik mezelf de vernieling in werken/lopen/feesten. En met deze avond wat vroeger in mijn bedje te kruipen, zal ik ook al tegemoet komen aan dat vermoeide gevoel. Hoop ik.
2 opmerkingen:
Dag Frans,
Slaap lekker. Mmmm...heerlijk toch hé.
Branco
Hey Branco,
Niets zo zalig als in dat bed van mij kruipen en gewoon niets doen dan van de wereld zijn... Alleen spijtig dat ik altijd weer opnieuw moet opstaan, maar kom, dat moet iedereen...
Een reactie posten