Gedichtenreeks: slapeloos - vervaging

Midweeks, nog een dagje werken, de krant uitvlooien op iets wat eruit steekt (in 90% onvindbaar), aftellen naar een weekend, dat weer veel te snel voorbij zal, en ondertussen samen met de vrouw (hoe gek dat toch klinkt, ik noem haar nog steeds lief) naar de winkel voor de innerlijke mens. Ziedaar de korte résumé van mijn dageinde vandaag en waar we zoal mee bezig waren. Ondertussen doet de Kat Miss Jackie T. behoorlijk gek, alsof ze wat last heeft van een soortement catfallblues, is het vandaag weer vuilnisbuitenzettenavond en kunnen Nip en ik eens rustig genieten van niets-doen. Wie meer wil weten over dat niets-doen, zal zich moeten veranderen in een vlieg en MJT te vlug af moeten zijn ;)

Hieronder als afsluitende dagb(r)ijdrage nog de voorlaatste uit de gedichtenreeks rond de psyche. Een klein streepje poëzie, over waken waar slapen zou moeten...

slapeloos - vervaging

het is lang geleden
dat de nacht nog
uren met hem sprak
doorheen zijn dromen

hij hunkert naar toen
in zweverige beelden
de toekomst werd getoond
sprookjes tot leven gebracht

een man is hopeloos op zoek
naar rust tussen de dagen
het moment om het malen
aan echte molens te laten

Frans V.