Le Perigord #4
Voor verslag over dag nummer vier, verwijs ik u alweer graag door naar Nips blog, waar de voorbije activiteiten lekker opgesomd werden en waar ik niets meer aan toe te voegen heb. We tellen nog steeds de dagen op, in plaats van af te tellen, puur omdat het zo veel plezanter blijft dan het eigenlijk in realiteit aan het worden is: te kort, véél te kort...
Nu, we kniezen niet en blijven vrolijk verder dollen, zonder rekening te houden met de wereld, waar je geen koning mag spelen of God mag zijn zonder voorgeboortetoestanden of zo...
frisjes - haiku
zee vol zonnebloem
een kudde grote koppen
naar de grond, 't wordt herfst
Frans V.
2 opmerkingen:
Dag Frans,
Geniet met volle teugen van deze uitzonderlijke dagen van gelukzaligheid, je bent dan wel (misschien) niet god maar momenteel leef je er wel op los als god in Frankrijk.
Dank zij onze voorgeboortetoestanden kunnen wij dan misschien geen god of koning zijn maar zijn we wel Belg. Een voorrecht dat ons enkel dankzij het toeval via voorgeboorte werd toegewezen.
Voor een van de honger creperend negerke in Biafra zijn wij dan ook de ongelooflijke gelukzakken die uitsluitend door onze geboorteplaats van voorrechten kunnen genieten die voor hem nooit in het verschiet zullen liggen.
Een reden te meer om onszelf gelukkig te prijzen.
Allez, nog een prettige speelvoyage zoals we hier een huwelijksreis noemen.
@ Branco:
Het is een bijzonder leuke speelvoyage geworden, Branco. Ik vind het trouwens bijzonder zelfgetrouw van je dat zelfs bij speelse onderwerpen als hier betreffend, de kritische mens in jou zich blijft roeren, evenwel zonder te moraliseren (en anders heb ik er finaal naast gelezen en mag je mij een botte vlindervent noemen).
Groetjes,
Frans V.
Een reactie posten