Electrabel + gedicht

Aanvankelijk dacht ik in de loop van de dag eens een ongezouten stukje te schrijven over iemand met cowboyverhalen over de Belgen en hun politie en wat ik daarvan denk, maar toen ik thuis kwam, zat er een schoon briefke in de bus. Van mijn grote vriend, onzijdigheid troef, Electrabel. Dat ze na ongeveer 20 maanden mijn afrekening hebben gemaakt en dat ze ne keer stevig doorgerekend hebben. 't Zal wel mijn straf zijn voor mijn post enkele dagen terug over Electrabrol... Ik mag een bedrag gelijk aan een volledige maand werken plus nog een stukske van de daarop volgende maand ophoesten. Of dat pijn gaat doen? Mijn ogen begonnen spontaan te bloeden! Trouwen wil ik, zal ik, moet ik! Mijn broeksriem is alvast aangehaald, maar de truien blijven gewoon in de kast liggen, vermits mijn basismaandbedrag gelijk ongeveer verdubbeld is...

Misschien om me wat af te reageren toch nog wat over die cowboymadam. Ook al heeft die schoon werk geleverd voor de VN als ambassadrice tegen genitale verminking in sommige culturen, nu gaat ze toch een stevige ruk over de schreef. Eerst wat nachten gaan fuiven in Brussel, dan in het niets verdwijnen, teruggevonden worden en zeggen (wauwelen?) dat er niets aan de hand is om vervolgens vanuit het buitenland (eens ontnuchterd?) de onschuldig belaagde Waris Dirie uit te hangen. Dat ze maar eens de hand eerst in eigen (land)boezem steekt.

excuustruus

er hangen vreemde rituelen
in de lucht eens uit het zicht
van de doorsnee wereldburger
opgeslokt door smoezel, verdoofd
door Moesel, waar is de uitgang?

ze beheerst de rollercoaster
van het leven in het perspectief
dat de touwtjes aan haar handen
bediend door oneigen mechanismen
al zijn het haar eigen vingers
die knippen om een extra glas

waar is die riek dan gebleven
van die boer die niet wilde
dat jij niet wilde met hem
en waar trouwens die boer
wiens naam je spontaan vergeten?

Frans V.

En nu op naar De Muzeval, eens luisteren naar Lies Van Gasse ;-)