Het is erg tegenwoordig, al dat politiek gedoe over de hoofddoek. Ik weet niet welke idioot er nu eigenlijk valt over iemand met een doek, omdat betrokkenes religie dat zou voorschrijven. So what, het zijn toch zij die ervan zullen zweten in onze gigantisch hete zomers, niet? Het heeft ook zo zijn voordelen: je hoeft als hoofddoekgebruikster 's ochtends geen uren in de badkamer rond te hangen om toch maar alles in de juiste plooi gekamd of -borsteld te krijgen. Tijdswinst, trouwens ook goed voor het milieu, want dan hoeft die badkamerlamp al die uren alweer niet te branden en zo.
Na Antwerpen is nu ook Gent ervoor te vinden om de hoofddoek dus te bannen voor iedereen die met het publiek in contact komt tijdens de uitoefening van een openbare functie. Stel je voor dat iemand daar aanstoot aan zou nemen. Ik alvast niet: op de tram of bus, occasioneel zelfs de trein, storen ze me niet. Ook niet wanneer ik over straat loop. En als ik op reis een paar van die bedekte kopjes zie, dan ben ik erdoor gecharmeerd, weet ik dat ik met vakantie ben. Trouwens, de dame die Nip en mezelf heeft geholpen met de formaliteiten van ons nakend huwelijk, zag er schattig uit in haar hoofddoekige bekleding. Nogmaals, so what?
Religieuze symbolen, het kan niet, het mag niet, het zal niet. Wel, ammehoela, waarde heren beleidsvoerders en bovenal opiniemakers. Wat is de volgende stap: het verbod op een hoofddoek omwille van medisch-esthetische redenen? Kunnen al die mensen met een kaal hoofd omwille van chemo volgens mij alvast niet mee lachen. Kan je trouwens gelijk voorstellen dat ze een bordje om hun nek hangen met 'ik heb kanker'. Of wat met al die kruisjes om de (onbedekte) hals, op revers gespeld zelfs, en dan spreek ik nog niet over al die Maria-medaillonnetjes. En keppeltjes, wat gaan we daar mee aanvangen? En een groen hemd of shirt, kan dat wel door de beugel? Of zwart? Want je zou zo wel eens aan het loket kunnen meedelen wat je politieke voorkeuren zijn - en dat wil toch niemand?!
Nee, het beleid in dit land spoort niet. Langs de ene kant wat lopen afzeiken over (il)legale burgers die zich dienen te integreren en daarbij vooral verdraagzaam moeten zijn, mét respect voor elke 'andere' cultuur, langs de andere kant in diezelfde 'bevlogenheid' lekker discrimineren op basis van geloof. Er zijn er volgens mij een paar hun pedalen kwijt. En dan die mensen van dat Centrum voor Gelijke Kansen en andere Blabla, waar blijven die nu? Niets aan de hand, want Papa Wet heeft het zo gedicteerd? De democratie heeft het laatste woord? Welke democratie? Diezelfde die momenteel ongeveer 10% van haar onderdanen negeert omdat ze hun ideeën niet genegen zijn?
Laat het mij zo stellen: de democratie in België, en dan bedoel ik net zo goed Vlaanderen, Wallonië als het Brussels Gewest en bij uitbreiding in de hele (Moderne) Westerse Wereld, is ver zoek en eigenlijk al verloren vanaf het uitgangspunt dat 'de meerderheid' gelijk heeft. Dèmos en Kratein, de Griekse woorden, ze klonken toch zo mooi, maar ook toen was het al een doodgeboren baby. We doen ons best, daar niet van, maar zelfs de uitvinders van 'democratie', de oude Grieken, slaagden er niet in hun verheven idee om te zetten in een waardig en menselijk model (mochten eraan deelnemen: geen slaven, geen vrouwen, geen arme sukkelaars, ...) Wat zouden wij 'moderne' mensen, die zelfs geen tijd meer hebben om over wat dan ook te reflecteren, er dan wat van bakken?
Het is een epistel geworden, maar ik wou het toch even kwijt. Eitje leggen en zo. U mag het pellen.
Frans Vlinderman.
(noot: te lezen als pleidooi voor meer menselijkheid)
