Verslag vierde Antwerpse Slamvoorronde

AntwerpSlam, voorronde 4: Slammen begint altijd met een avontuur.

Stel u even voor. Donker regennachtje, achterbank vol affiches met ‘het gedicht’ van Joke van Leeuwen die men blijkbaar zelfs aan de straatstenen niet kwijtraakt, en de weg verliezen in Antwerpen. Dacht ik en de eerlijkheid gebiedt me de waarheid niets dan de waarheid op te biechten. Ik stond haast naast het Krugerplein, waar ik moest zijn, toen ik het niet meer zag zitten, laat staan rijden, en vroeg de weg aan een paar jongemannen die veruit de enige in die buurt waren die Nederlands verstonden en waarvan ik dus echt dacht dat zij mij zouden kunnen helpen. Wel, die gasten namen een heel geleerd uitziend stadsplan, legden me alles en alles uit en ook al zei ik dat dat niet zo strookte met hoe ik het me herinnerde van laatst, waren ze uiteindelijk zo overtuigend dat ik dat Krugerplein aan mijn linkerkant gewoon links heb laten liggen.

Een kwartier later gaf ik het op en wetende dat de Vlinderman me wel zou redden, gaf ik hem een seintje.
“Frans, ik ben verloren.”
“Waar zij ge?”
“Geen flauw idee.”
“Kaatje, in welke stráát sta je?”
“Mareestraat.”
“Ik zoek het voor je op… Ma… ma… ma…maree… maree… maree… Kaat! Ziedde gij daar een politiekantoor?”
“Eu ja, ik sta daar vlak voor geparkeerd.”
“Blijf staan waar ge staat, ik woon hier om de hoek.”

Blijkbaar heb ik Frans ondertussen al zo vaak veilig bij ons Nipke afgezet dat mijn wagen vanzelf zijne tussenstal begint te vinden en zo en aldus begonnen wij een halfuurtje later aan onze vierde voorronde van de Antwerp Slam.

De vijf deelnemers meteen in ongeveer de volgorde van voordragen waren Fjorton, Maarten Redstar, Yerna Van den Driessche, Guy Seret en Nathalie.

De vaste jury bestond zoals gewoonlijk uit Marc Tiefenthal, Helena met de mooie ogen, en ikzelf. Onze wild card was Zoë die zich trouwens prima van haar taak heeft gekweten en zoals gebruikelijk was de Heer Sacha De Backer van Stichting Zondag de moderator/entertainer/rode lamp-flikker en noem maar op tussen de gebruikelijke bedrijven van den Apropos door.

Fjorton bracht het er in de eerste ronde heel goed vanaf en dat luchtte me toch wel enigszins op daar de helft van zijn repertorium op mijn eettafel in Willebroek lag. Wist ik veel dat hij zou meedoen (de communicatie loopt hier wel vaker mank tenzij op de dag van het gebeuren zelf) en wist hij veel dat hij die bundel niet bij zich had. Niet vragen hoe goed die zich had voorbereid... Hij begon een beetje slap maar maakte alles goed met het laatste wat hij bracht, waar hij én inhoudelijk en qua performance bleef groeien.
Zijn tweede ronde stelde me echter teleur, hij kreeg het publiek minder mee maar ja, die hele tweede ronde was voor iedereen slecht, dus zoveel verschil maakte het niet uit in punten en Fjorton haalde dan ook de finale.

Maarten nam zijn tijd en bleef zijn tijd te veel nemen, niet dat hij over tijd ging maar ook dat scheelde zo weinig. Maarten heeft leuke versjes, Maarten heeft soms zelfs mooie verzen, Maarten kan goed jongleren, maar Maarten kan helaas niet slammen. Wij kennen hem al lang, wij vinden hem heel lief, maar een jury kent geen vrienden, enkel maar dichters dus… Maarten haalde de finale niet.

Yerna nu. In de eerste ronde bracht ze één lang gedicht met veel wisseling van klank, met veel intonatie, met een heel mooie stem en alles paste wel bij elkaar, wat haar toch heel wat punten opleverde. Maar net als bij de twee voorgangers, zakte ook haar tweede ronde in als een platte pudding want… Yerna veroorloofde zich een stoel, ergens in een donker hoekje om een sprookje voor te dragen en had ik niet geleerd dat je enkel maar een stoel of kruk gebruikt als die relevant was voor het gedicht… We zagen haar niet meer zitten en tja… dat leverde puntenverlies.

Guy Seret, in tegenstelling tot toen ik hem in Utrecht hoorde, kwam in zijn eerste ronde enorm sterk om de hoek kijken. Heel expressief en inhoudelijk ook goed en weer, hoe gek het was, verloor ook hij punten op de tweede ronde waar hij sterk begon maar afzwakte. Geen ramp want de rest deed ook geen schitterende ronde en Guy haalde de finale.

Zaten we aan onze laatste kandidate, Nathalie. Nathalie die nog nooit eigen werk had voorgedragen waardoor sommigen van de jury dachten dat Nathalie geen podiumervaring had. Mooi niet dus en dat was er aan te zien. Nathalie kon performen, Nathalie straalde uit, Nathalie stond er gewoon, Nathalie wist dat zij er stond. Alleen waren de teksten van Nathalie nog niet je dat, te veel cliché, niks vernieuwend qua beeld (ook niet toen ik het later op internet terugvond), nog te veel dwangrijm en dat kostte punten.

Tijd voor de jury om te beslissen wie er naar de finale mocht. Dat Maarten afviel was overduidelijk aan de punten. Dat Fjorton en Seret het met alle gemak nog haalden was ook duidelijk. Kwamen de twee vrouwen aan bod in een nek aan nekrace waar onze moderator in het vuur van zijn eigen ideeën even vergat dat de afspraak was dat publiekappreciatie (het applaus dat hij moest waarnemen) pas in voege treedt indien er onenigheid tussen de jury bestond. Er was echter geen onenigheid zodat na het doven van een paar spetterende vonken Yerna alsnog mee mocht naar de finale.

De finale was een beetje voorspelbaar. Guy Seret deed zijn best. Zijn performance zat goed in elkaar, zijn tekst begon ijzersterk maar zwakte even af naar het einde toe. Toch bleef hij goed genoeg om als winnaar naar de Antwerpse finale te gaan.

Fjorton was in de finale wel grappig maar echt boeien kon hij me niet, althans niet qua inhoud. Hij scoorde hoog genoeg qua performance om één en ander goed te maken.

Yerna die de hekken sloot, bleef inhoudelijk heel sterk, al raadde niemand van de andere juryleden dat dat laatste gedicht over een Dame Blanche ging (ik had het al eens gehoord en wist het dus wel) maar qua performance verloor ze nu wel punten omdat het plots opviel dat er geen variatie te vinden was en ze alles steeds op dezelfde manier bracht.

Punten werden geteld, geen discussie mogelijk, Fjorton en Guy Seret gaan door naar de finale die doorgaat op 14 februari in café Gounod (naast de Bourlaschouwburg), Kelderstraat 4, Antwerpen, vanaf 20u00.

Tussen de wedstrijd door, dat mag niet vergeten, kregen we nog een paar leuke acts en muziek van allerlei artiesten die ik niet meer uit het hoofd ken. Chocolate Lovers met hun versie van Melopee en te beluisteren op Parlando, Vincent Dalemans die hoe langer hoe gekker doet maar wel goed was voor een lach, Peter Kluppels (die al zeker naar de eerste Belgische Slamfinale gaat in Brussel) en die in conflict lag met zijn hond maar voor de rest viel het nog mee, net zoals de avond in schoonheid met een glaasje wijn werd afgesloten.

© Kaatje Wharton