Uw persfoto van het afgelopen jaar
Bron foto: KLIK!
De persfoto 2012 is bekend. Een beeld dat uiteraard beklijft, vastlegt hoe mensen met elkander omgaan in tijden van al dan niet strijd, al even al dan niet legitiem. Jaarlijks komen opnieuw de talloze knievallen voor het verleden op de buis. We verontschuldigen ons blijvend voor de schaamteloze daden die onze voorvaderen gesteld hebben, voor een volk dat vernietigd moest omdat het niet mocht. Jaarlijks. Schaamtevol. Voor een verloren volk, met haar verloren land. Haar geschonken land, om haar leed te vergoeden. Uiteraard waar er geen plaats voor bestond, een beetje ironie is de mensheid niet vreemd. Het slachtoffer dat tot dader is verveld, omdat het dacht dat.
De persfoto toont ons vandaag. En gisteren, en waarschijnlijk en al even helaas morgen. Strijd, op het scherp van de menselijke snee. En dat die dus scherp kan zijn. Bloederig ook. Verwerpelijk. Onmenselijk zelfs. En toch zo gewoontjes. We zien het immers elke dag, we lezen erover, hangen erover na bij een glas blond enz. en de wereld draait door. Niet als in 'verder' maar als in 'door'. Wie kan en durft de zekering eruit halen?
Persfoto. 2012. Ongetwijfeld is ondertussen de persfoto 2013 reeds gemaakt. Getrokken door een mens die zich verplicht voelt de ellende vast te leggen voor het nageslacht. Welk nageslacht? Het afgeslacht van om de hoek? Hoeveel kunnen we nog verdragen?
Voor een poëtische benadering van het al, ga gerust eens kijken naar deze site.
ondergraven
tijdloos verzwegen
wat niet verteld mag
met geen woorden beschreven
uit gedachten geweerd
in tijdelijkheid gesmoord
morgen gaat hij werken
aan zijn toekomst zonder toekomst
gedrild in het wezen van het zijn
verstard in het immense weten dat
en dat het altijd dat zal blijven
geef hem de vrede
opdat hij ademen kan
te vertellen dat er andere
misschien ook mooiere
en laat hem daden stellen
zonder hem neer te schieten
alleen zo zou het kunnen
als het zou mogen kunnen
zijn aard te onderkennen
Frans V.
De persfoto toont ons vandaag. En gisteren, en waarschijnlijk en al even helaas morgen. Strijd, op het scherp van de menselijke snee. En dat die dus scherp kan zijn. Bloederig ook. Verwerpelijk. Onmenselijk zelfs. En toch zo gewoontjes. We zien het immers elke dag, we lezen erover, hangen erover na bij een glas blond enz. en de wereld draait door. Niet als in 'verder' maar als in 'door'. Wie kan en durft de zekering eruit halen?
Persfoto. 2012. Ongetwijfeld is ondertussen de persfoto 2013 reeds gemaakt. Getrokken door een mens die zich verplicht voelt de ellende vast te leggen voor het nageslacht. Welk nageslacht? Het afgeslacht van om de hoek? Hoeveel kunnen we nog verdragen?
Voor een poëtische benadering van het al, ga gerust eens kijken naar deze site.
ondergraven
tijdloos verzwegen
wat niet verteld mag
met geen woorden beschreven
uit gedachten geweerd
in tijdelijkheid gesmoord
morgen gaat hij werken
aan zijn toekomst zonder toekomst
gedrild in het wezen van het zijn
verstard in het immense weten dat
en dat het altijd dat zal blijven
geef hem de vrede
opdat hij ademen kan
te vertellen dat er andere
misschien ook mooiere
en laat hem daden stellen
zonder hem neer te schieten
alleen zo zou het kunnen
als het zou mogen kunnen
zijn aard te onderkennen
Frans V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten