Intermezzionaal bericht

Het internet, voormalig bondgenoot om wat dan ook aan toe te vertrouwen. Een klein lustrum lang gebruikte ik het medium, al dan niet in de waan dat er iemand dit met mij zou delen. Het maakt ook niet uit. De unieke mens die we allen zijn deelt immers sowieso simpelweg door te zijn en in en uit te ademen. Anderzijds is iets als deze blog een al even unieke manier om zonder andere kanalen een enige blik op het al te delen met wie er niet voor de eigen neus staat, hangt, ligt, trappelt. Mooi, toch?

We naderen het eind van een bewogen jaar. Eerst was er nieuwjaar, dan was er een advertentie, waarop Nip en ondergetekende gingen kijken en vervolgens hun ziel verkochten aan een bank om ons eigen stekje te kunnen kopen. En toen was er het verhuizen, inrichten, wegwerken, opbouwen, verplaatsen, herdenken, bekijken en overzien. Hemels labeur voor een eigen stekje in steen, zonder een ander wat te verrijken. Wordt een mens stil van, dat kan ik je garanderen. En dan komt een mens nog eens langs oude plaatsjes gewandeld, waaronder dit virtueel relaasboek. En moet er nog eens wat gedeeld. Zomaar. 

Een roos voor jou, mocht je hier even willen verwijlen. Eigen kweek, zoals dat heet...