Verloren met Vlinderman

Leuk kapstokje gevonden voor een alweer wat ouder gedicht hieronder. Vlinderman las vandaag de krant en moest eens voluit grijnzen bij het getuigenis van een onfortuinlijke chauffeur die gedurende een autorit van nogal wat kilometers enkele malen verloren gereden was. Hij beschikte namelijk niet over een gps, enkel en alleen over een wegenkaart... Ziedaar de nieuwe mens, homo technologicus, al moet ik eraan toevoegen - voor Bibi iemand voor het hoofd stoot - dat ik er zelfs mét gps, wegenkaart én Nip naast me als co-chauffeur in slaag om verkeerd te rijden. Ik weet niet hoe ze dát talent benoemen, maar bon. Een beetje zelfspot, waarom ook niet ;-)

De rechtse ben ik :p (bron afbeelding: KLIK!)

over het pad

het ligt er bezaaid
geen straatsteen ziet hij nog
met oude lijken, het meest verse
witglimmend tot geraamte
het oudste nog slechts stof
met een stel gave kiezen
dat zijn meester niet lossen wilde

als overjaarse, overeeuwse geesten
komen ze hem rond de oren spoken
of hij toen niet daar en dat en zo
beter had gedaan, alsof hij nu
niets anders aan zijn hoofd zou

hij ontkent het stilgestorven gekrijt
uit het verleden reeds geleerd
zo staat hij en gaat hij toch
in het alledaagse ondermaanse
weigert hij de blik achterwaarts
er is nog veel te veel te zien
met zo weinig, oh zo weinig tijd
even stil te staan

het ligt er bezaaid
met oude lijken naast de kast
hoor hoe ze steriel kraken
terwijl hij zijn weg vervolgt
haastig van getrappel

Frans V.