Dat het evolueert

Morgenavond treedt Vlinderman nog eens aan in Den Hopsack met erotische en liefdespoëzie, maar vandaag is het zaterdag rustdag, luierdag ook. Tijdens dat luieren kwam ik nog onderstaand zelfportret tegen en dan moet ik vaststellen dat die zelfportretten toch een gevaarlijk iets zijn, omdat een mens altijd verder evolueert. Om maar te zeggen dat het ondertussen een zelfportret van iemand anders is geworden ;-)=

Er zijn altijd uitzonderingen op de regel... (bron afbeelding: KLIK!)

zelfportret 2

onder de dikke laag
van soms wollen woorden
waar hij zich al eens verwarmt
aan wat vergeten eenzaamheid
klopt een mensenhart
een trage cadans
van overtollig onbegrip
en ook wel ander verdriet

en heel soms
als hij denkt
nu is het genoeg
tilt hij een hoekje op
om dan de ijzigheid te voelen
in onbeschrijfbare adem vol walm
over hoe hij beter anders doet

de rillingen al lang beu
blijft hij dus schuilen
onder zijn woordendeken
waar hij zich kan koesteren
in de aandacht van zijn navel

hij is een vrije schrijver
slaaf van duistere driften
en heel soms vindt hij dan
poëzie in de dag
en dat bij leven

Frans V.