Over afscheid, alweer...

In deze periode van alweer een afscheid nemen/voorbereiden, leek het me raadzaam om ook eens te zien of er wat troostends terug te vinden is in mijn minimaal archief. En dan kom ik uit bij alweer beter, een gedichtje geschreven in januari 2006, kort na het overlijden van die andere dichter bij en in mijn leven, Victor Vanderdaelen aka Verdano aka Cyriel Pirard, toch al zo goed als drie jaar geleden.

Een andere mentor dan Herman J. Claeys, maar net zo goed toch iemand met een reuzegrote spiegel voor het Vlindermancanaille...

Verdano, Fixke & Vlinderman

alweer beter

het gaat alweer wat beter
met mij nu de dagen
opnieuw te tellen zijn
en morgen gewoon weer veraf
in plaats van oneindig ver weg

het is alsof ik losgelaten heb
wat een tijdje onderhuids
mij vergezelde door het niets
van een lege plek gevuld met
jouw niet te ontkennen essentie

misschien heb ik het fout begrepen en
ben jij het die mij losgelaten
weer verder door het leven stuurt
ik hoor je anders nog goed praten
in dit geschokte hoofd van mij

Frans V.