De maestro aan het werk

Al te vaak moet u als bezoeker de laatste maanden vaststellen dat het hier af en toe wat stiller blijft dan de voorbije jaren. Dat heeft te maken met een lopend zelfonderzoek bij Vlinderman of er niet wat aan de routine dient te veranderen. Elke dag wat komen posten, het heeft op de lange duur iets verplichtends en daar wordt niemand blij om, met een verplichting meer erbij. En dus vieren we de teugels, maar we blijven ook wederkeren, waarom ook niet...

Onderstaande schreef een Vlinderman ergens einde 2006, best in zijn wiek geschoten, blijkbaar, en klaar om terug te schieten. Een autobiografisch gedichtje dus, iets wat niet zo vaak voorkomt (grmpff). Ongewijzigd vanaf het eerste uur, hier nu vrij te lees :p

Gepassioneerd, nietwaar? (bron afbeelding: KLIK!)

maestro

hij zoekt zijn moraliteit
curiositeit uit kinderjaren
toen hij nog les kreeg
in de wijzen van mens-zijn
zonder moeder en zeker
zonder slam-vadsige vader

zijn tic vandaag slaat
op doorbloede stukken nieren
van een kruid dat kreunt
alsof het hem zou vertellen
van de wereld zo geslaagd
van ouders en diep behaagd

verblijft hij tussen oren
die alles horen doch doof blijven
voor het gekerm rondom zijn wezen
ook de liefde deert hem niet
want heel de wereld mag en zal
maar hij en hij alleen blijft

Frans V.