Poëzie - barsten in het front

Zodadelijk op pad naar De Muzeval, maar eerst heb ik nog wat anders. Een huivermannetje vandaag voor u. Schrik niet, die oude doos van mij bevat nog heel veel dergelijke minilijken, maar deze springt er voor mij gewoon bovenuit. Spielerei met verdoken bodem. Lees je mee?

barsten in het front

de barsten in de muren
gluren naar hem, turen
naar wat hij doet of niet
sturen hem dure momenten
waarop echte venten zoals hij
wensen dat ze weten wie
of wat zo kriebelt in de nek

als hij zich dan draait, om
zijn as wervelt om te zien
dien hem durft begaaien
wien het wagen te storen
daar onder de boerentoren
staat hij te staren naar de muren
weeral, verdomme, alweer niets
kruipt de gekheid langzaam in
de geest van een toekomstige zot

en dan rilt hij huivert
bibbers vol schuivers
in de nacht die wacht
tot hij valt, bovenal
uit is op zijn huid

Frans V.