verkiezingen in aantocht

Naar het schijnt is er een olifantje geboren. Naar het schijnt zou het ook een kikker kunnen zijn, maar daar spreek ik me niet over uit. Er zijn andere schijnen en zwemen. Zoals die van mogelijke, Belgische verkiezingen ergens in juni eerstkomende. Verkiezingen, u weet wel, die dag dat u uw stem mag, excuseer, moet gaan uitbrengen op de één of andere partij waarvan u denkt dat die uw (beleids)visie het beste zal uitdragen en eventueel zelfs verwezenlijken.

Vlinderman kijkt ernaar en vindt zijn goesting niet. Teveel belofte, te weinig recht voor de raap. Iedereen heeft ondertussen al door dat er zoiets als een crisis door de wereld raast, al voelt mister Lada hem veel harder dan mister Benz. Iedereen heeft al gemerkt dat er minder in het winkelkarretje te liggen komt voor hetzelfde bedrag als pakweg drie jaren geleden. Sommigen hebben vast ook al door dat er zeer zuinig zal moeten omgesprongen worden met heel wat minder federaal geld in Vlaanderen. En een enkeling droomt waarschijnlijk van nog wat meer gratis.

Los daarvan rommelt het in de politieke regionen. De tijd van letterlijk elkanders bloed drinken lijkt met de dag dichterbij te komen als dé revival van deze nalente. Geen dag zonder een vers schandaal - meestal door leden van dezelfde (bloed)rode partij en af en toe door een donkerblauwe. Geen dag zonder een welgemikt schuin detail over hoe het beter niet zou gaan. Geen dag zonder geen werk. Geen dag tout court. En daartussen mag (moet dus) een normale mens zijn keuze gaan inkleuren, drie districten verder dan nog. Jaha, veel goesting...