Gedicht: wijnvrouw

Goede ochtend, deze zondag. Voor je gaat genieten van een frisse lentezon, geef ik je onderstaand gedicht nog mee. Je wordt er misschien niet al te vrolijk van, maar daar dient dan later dat zonnetje voor ;-) Het hoeven ten andere ook niet altijd de mannen te zijn...

wijnvrouw

hij kijkt naar haar
zoekend in te rode wijn
naar een silhouet van zichzelf
om slechts dorst te vinden
die zij hoe langer hoe minder
helemaal lessen kan

in zijn hand houdt hij
voor iedereen zichtbaar
de sleutel tot zijn hart
waarin zij alle antwoorden
als zij maar zou willen
in de juiste richting kijken

de tijd doet zijn werk
doodt na het verleden ook
de toekomst die ze
heel misschien op tijd
nog hadden kunnen hebben

zij laaft haar wanhoop
alweer verder met zichzelf
onwetend van zijn bestaan
in haar afgesloten spelonken
slechts aangewezen
op niets meer dan
een illusie van inzicht

Frans V.