Gedicht: weg van utopie

Alweer laat op de avond - net thuis van een bezoekje aan Mama Mia, die donderdag terug naar huis mag - dus hou ik het bij een gedicht dat hier nog niet verschenen is, een utopisch plaatje...

weg van utopie

hij stelt af en toe vast
te leven in de utopie
van altijd maar onderweg te zijn
als hij op een kruispunt staat
te wachten op het licht

dan krult zijn mondje
neerwaarts met zijn schouders mee
in het ontmoedigend besef
dat zelfs zijn meest rudimentaire plan
hem hier geen uitweg biedt
noch op zijn schreden terug laat keren

niet lang deze twijfelkantjes
recht hij dan nog maar eens de rug
recht vooruit zo die gaat alweer
eert hij zijn het gezicht van vader
die eerder dag van grootvader

immer onderweg vol dromen
van bestemmingen ongezien
vol belofte aan verandering
en ooit eens thuis komen

Frans V.