Marc Pairon dicht in de top 100
Het zal ondertussen duidelijk zijn: poëzie kan ook (en zelfs) in de boeken top 100 in Vlaanderen voorkomen. Marc Pairon, een dichter uit - hoe kan het ook anders - Antwerpen doet het ons allemaal even netjes voor met maar liefst vier dichtbundels tegelijk. Petje af, zou ik zo zeggen.
Deze dichter schrijft bevattelijke verzen voor Jan met de Pet en naast een verklaring voor zijn succes in de winkel is dat tegelijk ook volgens zijn critici de reden ervan. Alsof Jan met de Pet daarom zou malen, die leest wat hij kan vatten en geniet niet van iets, waar hij geen blaas van verstaat. En zo hoort het ook te zijn met kunst in het algemeen: wat je aantrekt, daar heb je een hart voor, al de rest is lelijk of in het beste geval onaantrekkelijk. Maar dat is een ander verhaal.
Ik wilde het nog even hebben over de vier bundels van Marc. Ze zijn te koop voor € 2,00. Wablieft, jawel, toch toch, en daar ligt ook al een verklaring voor de Top 100-notering, best wel, maar is dat niet spijitg? Is het al niet genoeg dat dichters overal te lande maar gratis moeten optreden en muzikanten doorgaans zonder opmerkingen een onkostenvergoeding mogen opstrijken? Moet de dichter nu ook bijna nog geld toesteken om een bundel verkocht te krijgen? Telt dat gedeeld intellectuele eigendomsrecht dan ineens niet voor wie versjes schrijft?
Ik denk dat ik maar eens naar Pink ga deze avond om mijn zinnen wat te verzetten, want met al die vragen hier...
4 opmerkingen:
Inderdaad ik heb het daar ook moeilijk mee die 2,00 euro, die man is volgens mij gewoon een zakenman, iemand met passie voor de schrijfkunst zou dit zelfs nog niet overwegen...
Bart, uw voornaamgenoot is wel degelijk een dichter gelijk gij en ik dat zijn. Er zomaar een commercant van maken, dat lijkt me wat oneerlijk. Hij is passioneel bezig met zijn werk, maar zoekt andere wegen om het uit te dragen. Mijn petje daarvoor af, trouwens.
Ik heb inderdaad te snel de lijn doorgetrokken van zakenman (dat waren zijn eigen woorden op radio 1), waar niks mis mee is, naar iemand die geen passie heeft voor dichten want ik moet zelf bekennen dat ik ook wel commercieel aangelegd ben. Als hij dat passionele niet zou gehad hebben had hij nooit tot gedichten gekomen voor enkele bundels. Mijn excuses aan hem.
Nou nou, excuses, dat is toch niet nodig?
Een reactie posten