Gedicht: te lang

We blijven te Vlinderiaans hier oude gedichten op u loslaten, tussen de berichten over Doel door, en ter verademing voor de jaren aan een stuk ononderbroken geschreven hebbende Vlinderman.

te lang

het praten kwam later
jaren na het lopen
op wankele beentjes
die dag nadat jij me droeg
op schouders van liefde

aarzelende woordjes
om jou te roemen
man van mijn wereld
toen nog vol ontroering
in een wereld vol liefde

droeg jij een kind op wolken
dromen voorbij de horizon
fier en trots die lach
bij elke vertederende blik
geschonken uit voorbijgangers liefde

zoet, vader, zo zalig
herinner ik mij het wanneer
jouw hart nog slaan kon
voor meer dan enkel jezelf
zo lang geleden

te lang

Frans V.