winterspraak
Beetje laat op de avond, maar daarom niet slecht om een paar oude versjes zonder titel op jullie los te laten. Ik vond ze ergens op mijn digitale zolder en was al vergeten dat ik ze ooit geschreven had. Het was een verrassend weerzien en ik wil ze hier graag met jullie komen delen. Het geeft een beetje een beeld van zowel buiten nu, waar koning winter zijn schaatsen heeft aangebonden, als binnen, in het vlinderhart, waar het onrustig woelt na alle gebeurtenissen van de laatste tijd.
Frans V.
de bomen ruisen niet
ze zijn beladen met rijp
en wit, ze buigen door
het is winter in het hart
en verder is er niets
dan stilte of toch hoor
het gekrakeel, de mensen
zijn buiten gekomen ze
breken ijzig de rust die
er heeft geheerst
ze zijn beladen met rijp
en wit, ze buigen door
het is winter in het hart
en verder is er niets
dan stilte of toch hoor
het gekrakeel, de mensen
zijn buiten gekomen ze
breken ijzig de rust die
er heeft geheerst
Frans V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten