Gezondheid! + gedicht

Vlinderman rust verder uit. De verkoudheid heeft hem goed te grazen genomen en is aan de haal met zijn stem, maar verder is het ergste leed geleden. De hoest is niet meer zo pijnlijk, de keelpijn ook niet meer, ik denk zelfs al wat meer samenhangend. Nu enkel nog terug geluid kunnen produceren. Een dichter kan namelijk niet zoveel uitrichten op een podium zonder stem, eh. Gelukkig stond er niet zoveel op het programma, behalve dan het Gastvrij Podium gisteren, maar daar heeft Maarten dan weer zijn bijdrage kunnen leveren, net zoals Pierre Magis.

Wat me trouwens opvalt, is dat het buiten 't Stad moeilijk is om mensen geïnteresseerd te krijgen in een culturele avond, zoals een poëzieavond er toch één is. Nip wijt dat aan het publiek in de stad, die graag eens een stapje buiten de eigen living wil zetten, in tegenstelling tot die van daarbuiten, die zich willen bezighouden met hun duiven, hun kaartavonden en verder niet al te veel. Bon, het zal wel ergens in het midden liggen, zeker? Bibi blijft echter aan de weg timmeren en we zullen wel zien wie of wat het op langere termijn zal halen: de inzet of het onverschil. Ik gok op het eerste ;)

Hieronder mijn laatste dichtsel, een beetje geïnspireerd - ik geef het toe - op mijn huidige situatie. Kwestie van hier ook nog eens iets van eigen poëtische hand na te laten.

de snotneus

aanvankelijk gewoon
zomaar uit het niets
iets als een nies
wegwaaierend in de ruimte
van moeders gezondheid
dankjewel, hij niest
niet zo graag
ongevraagd

tegen het raam kleven
blozende kinderneusjes
omkranst met wijd gespreid
setjes vingers van wel vijf
of hij mee naar buiten mag
buiten hoopvolle verwachting
binnen onderstreept met gekuch

dit kind zal binnen
bidden voor zijn heil
na zijn laatste uitstap
zonder vest en zonder trui
in die plensbui en die kou
plooit een moeder zich
over zijn luie zetel heen
naar beneden met het luik
en buiten de verlokking
van het jong geweld
nu haar eigen jongste
zo verkouden werd geveld

Frans V.