Gedicht: ondenkbaar

Geen gedicht voor Pom Wolff vandaag, die zit netjes in de kerk te vechten met zijn clubleden, Vlinderman gaat aan zichzelf, opent een flesje woordenstroom en laaft de eigen ziel eerst. De lezer mag er ook aan, geen groter plezier dan gedeeld plezier, en misschien dat we het erover kunnen hebben op de Boekenbeurs, waar Vlinderman gaat laten signeren en dergelijke meer.

ondenkbaar

mij is de luxe van het denken
dag na dag het overpeinzen
van zaken die me niet aan gaan
tot zaken die dat wel
of ik niet beter zo had
of een ander in voorkomend geval
ik houd er beter mijn handen af

mij is de luxe van het denken
dat het beter zou kunnen
een wereld in evenwicht
broeders en zusters die minnen
omdat ze niet te kiezen hadden
uit ouders die niet beter wisten
met kinderen die het beter weten
en systemen om te verhullen
dat er geen beter bestaat

mij is de luxe van het denken
dat er teveel gedacht
te weinig gedaan ook
aan het welig getier
van anders denkenden
in de woestijn
in de toendra
in de taiga
in het hier
en nu

mij is de luxe van het denken
waar is mijn kortsluiting?
waar is mijn recht op kortsluiting?
mijn beneveling, mijn sterven
mijn niet iets zijn?
welk gelui dien ik nog te aanhoren
voor ik doof mag zijn?

met de vraag behaag ik u
mijn denken te herhalen
waar is de luxe
aan mijn denken?

Frans V.