Bedenkingen op een zaterdag

Het internet tiert. Het tiert welig. Het weligt tierzame verlangens in, van mensen die houden van tierig. En welig. Ergens in één of andere huiskamer, kotruimte, garage, stationsruimte, parkplek... wordt er getierd. Geweligd ook. Ik doe mee. Ik tier. Ik welig. Ik. En dan komt die onvermijdelijke vraag: Moet er getierd? Moet er geweligd? Moet er? Tier? Welig?

De vragen worden gesteld, de antwoorden laten op zich wachten. Zo hoort dat ook in onze wereld. Drenk jezelf het leven in, onderga de enter en de escape, zoek het verder maar uit, bij voorkeur via Google. Wees de mens die kan denken in enen en nullen. En lach als je wil huilen, huil als je wil zwijgen. Vrees wat je schijnbaar moet vrezen, adem vooral niet. Sta je mannetje, je vrouwtje, je lang verloren kind. Blijf overeind
 

(Bron foto: KLIK)

En als je dan, heel even, jezelf tegengekomen, dan, en enkel dan, laat dan los. Glimlach je wereld tegemoet, dat je het wel kan, dat je het door hebt, dat je het begrijpt. Strijk je vlag dan, strijk je mening, staak je strijd. De wereld kent je, de wereld omarmt je, de wereld naait je. De wereld. Ha.

Het internet tiert. Het roept, het brult, het lonkt, het verleidt, het versiert, het doodt. Vooral dat laatste. Per seconde, beste vriend, per beschikkingsmoment. 'Krijg toch allemaal de klere', waar kennen we dat ook alweer van? Iemand zin in een inkijkje? Nou?!?

Verder is er niets mis met ons, we zijn, we blijven, we vooral we. En jij?

Nog eentje (of meer) om het af te leren (of aan, wie weet)

Hallo daar (al dan niet toevallige passant)

Wij groeten nogmaals via deze weg de wereld. Er is helaas wat tijd over gegaan hiertoe, gelukkig evenwel is er ook wat tijd te over door ongelukkige omstandigheden op bepaalde w-vloeren (vul zelf verder gerust in).

Vlinderman schrijft nog af en toe een man-gedicht, maar wie niet mee op de FB-tram gesprongen is en mij enkel hier is blijven volgen, blijft natuurlijk wat op zijn of haar honger zitten. Los van de -tig haiku's en senryu's die ik de afgelopen jaren heb bedacht en op FB geplaatst, ben ik aan het oefenen op een iets andere stijl om hopelijk eens ooit aan 'de bundel' te kunnen gaan met alleen mijn naam daarop/-onder. Hierbij een voorproefje.

http://www.wizzewasjes.be/?p=23541

(Bron foto: KLIK)

soms-man

soms is soms dat woord

teveel gebruikt, te weinig terecht

verwordt het tot eventueel

als de kansen dan en daar

edoch alweer misschien

gaat het verder door de dag

de maanden en jaren ook

van eventueel dit of dat

om toch maar niet van soms

blijft soms dat woord

teveel belofte voor meer

gereikhals tot een hemel

die altijd maar veel later

en dan nog misschien niet eens

dus weifelen we een eind weg

niet eens op verplaatsing

ter plaatse blijven trappelen

wat een kampioenen zijn we toch 

soms

Frans V.