Deze blog - op eigen risico reageren
Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.
Wat een heerlijk weertje. Sven Ornelis werd er helemaal lyrisch van in zijn dagelijkse column en ik moet hem gelijk geven: dit is gratis Prozac voor de mensen. Niet dat ik vind dat iedereen aan de Prozac zou moeten - alhoewel... Nee, we worden met z'n allen spontaan wat vrolijker nu die winter die er bijlange na nog steeds geen geweest is, voorbijgehold wordt door een supervroeg lentesfeertje. Geef nu toe: veel norsigheid valt er dezer dagen toch niet te bespeuren, op die overvolle terrassen, zwartgepakte stranden, groengeschuurde parken, overal zie je hele rijen wit van mensen die hun tanden nog eens durven (kunnen?) blootlachen. Jawel, ik ben er helemaal voor te vinden, die nieuwe seizoensregeling. Het bespaart me op termijn trouwens een verhuis naar 't zuiden, nu het zuiden zelf me is komen zoeken in mijn noorden...Deze namiddag een speciale behandeling gekregen op het werk. Voor het eerst in mijn carrière daar ben ik eens tijdens de uren gaan eten om het afgelopen jaar af te ronden en het nieuwe in te zetten. Nu, ik kan niet wachten tot het weer januari is, al zit het er niet in dat dit een traditie gaat worden (maar dan kennen ze mij nog niet, eh). Jaja, kleine garnaal Vlinderman mee aan tafel met de heren en dames directieleden... Heerlijke maaltijd, overigens, misschien moet ik nu eens kijken hoe ik de cheques ervoor kan binnen rijven...Over naar Nip. Die heeft zich vandaag eens ernstig beziggehouden met de nieuwe uurrooster van haar Masters en dat ziet er een welgevulde boterham uit. Als ik dat zou moeten doen, ik wist niet waar eerst beginnen. Sommige proffen schijnen zelfs te denken dat de gemiddelde student(e) filosofie zich in stukken kan kappen, vermits ze gelijktijdig vakken doceren... Nu ben ik dan geen universitair, maar ik weet wél wat mogelijk is en wat niet inzake uurroosters. Hallo, Universiteit Antwerpen, uniefje aan de stroom?
Nip en Vlinderman in de Ikea, zonder uniefzorgenPola Roid
het is dan toch gedaan
de hype tot geschiedenis
onderin de lade ligt hij nog
stoffig te blinken na jaren
traan en lach vastgelegd
om ze onmiddellijk te zien
op een vierkante getuige
na het statiefgrote wonder
van de allereerste camera's
de decennia van Polaroid
met die kleine voorverpakte
en ruimte langs de randen
voor een instant boodschap
en hoe vaak die spanning
is het gelukt, niet te donker?
nu doet het allemaal klik
geen gezoem meer, geen papier
instant weg met niet geslaagd
en honderden megabytes rommel
op een schijf die zal crashen
samen met eender welke herinnering
richting eeuwige jachtvelden
Frans V.
Nip en ik zijn al enkele dagen bezig met het nummer waarop we onze eerste getrouwde dans zullen uitvoeren. Niet dat deze Vlinderman zo een danser is, ben doorgaans eerder aan den toog terug te vinden dan op een een dansvloer, maar voor één maal wil ik, moet ik een uitzondering maken. En dan kan het maar ineens goed zijn, duidelijk, de boodschap en de muziek en de sfeer gepast... Een ernstige tegenkandidaat hebben we al ontdekt, maar het blijft voorlopig bij onze eerste keuze van eerder. Ik wist trouwens niet dat het me zoveel zou doen, dat eerste nummertje. Ik ben en blijf waarschijnlijk gewoon een sensitieve dweil met een snor :-)
Vlinderbruidje Nip aan het uitpakken en ingepakt in cadeautje
Hedwig, Mama Mia, Nip en Schone Mama Lenie
Vlinderman met een poëtisch cadeau (moet er iemand dringend?)
Feestje gisteren was goed geslaagd. Iedereen had cadeautjes bij voor iedereen (niet dat dat het belangrijkste was/is, maar wie krijgt er nu niet graag een cadeautje of zo?) en de sfeer zat er goed in. Dat Nip bedolven werd onder die cadeautjes, dat is dan weer mooi meegenomen voor mijn aanstaande... We hebben ook weer wat bijgepraat over wat ons zoal bezig houdt en zo vloog de dag voorbij in sneltreinvaart. Het is nu bijna noen en zodadelijk ga ik nog een mailtje sturen naar onze feestzaalman met de vraag hoe het zit met DJ-toestanden. Immers, het slechte nieuws waar ik eergisteren al over berichtte, betreft onze band. Om diverse redenen zullen we hen niet kunnen vragen en dus moeten we het met een DJ doen. Dat doet pijn, maar het kan niet anders zijn. Nu, een tegenslag meer of minder zal onze dag niet onderuit halen...
zo verliefd nog
avondsterren, dag dag
het is het moment waarop
overpeinzing het haalt van drang
naar presteren, even reflecteren
of het goed zou zijn geweest
het antwoord naast de vraag
hij vleit zich tegen haar aan
beproeft de zachte lippen die
hem alleen lijken toe te behoren
en voelt de wereld aan zijn voeten
morgen nieuwe uren te vullen
maar nu even het zwijmelniets
de oneindige kosmos regeert
voor even, deze huiskamer
cocoonen in het hart, ze delen
iedere seconde netjes met twee
staan ze samen geheel en al paraat
duo tegen ego, een verliefd stel
aan het begin van de rest
Frans V.
Temidden de feestjes kom ik jullie hier nog wat vertellen over bronstige poesjes en gouden nominaties. First things first. Miss Jackie T staat zo bronstig dat ze het ondertussen aanlegt met alles dat haar voldoening zou kunnen geven in haar verhitte toestand: pennenpotjes, de krant, Vlinderman- en Nipbenen, de grond, de muren, de lucht, ons stemgeluid, een stapeltje cd's, schoenen, enfin, niets is veilig voor haar krols gemauw en gewrijf. Helaas voor ons vindt ze geen bevrediging in dat alles, waardoor het geluid in ons appartement voorlopig beheerst blijft door PRRRRRR en MIAaaAAAAUUUuuuuoOOOoooooOOOoooooOW...
Miss Jackie T in juli 2006, amper 6 weken oud (en niet krols)openingsdans
als een koele rilling
over een verhitte rug
een lichte avondbries
doorheen een augustusnacht
vielen de woorden op hun plek
op een bed van tinteling
om na jaren tot rust te komen
hangen ze in elkanders armen
hun ogen zachtrood omrand
omgeven door gedeeld gevoel
dat alles gewoon is, goed is
zoals het niet anders kan
noch mag, ze hebben gevonden
wat ze niet verwacht hadden
die dag zo lang geleden
het paar op de dansvloer
draalt wat, draait niet
maar stralen doet het wel
als een samengestelde supernova
ontstaan uit een big bang
van ja, ja, ja en nog eens ja
Frans V.
Morgen is er een bijzonder laat nieuwjaarsfeestje bij Schone Moeder Lenie thuis en daar zijn Nip en ik deze namiddag even 't Stad voor ingetrokken. Niets zo leuk als een feestje met wat pakjes erbij. Nip kon eerder beschikken en ging al door naar huis, terwijl ik nog wat voor haar bijeen sprokkelde. We zullen morgen wel zien of Vlinderman haar kan verrassen.Een andere verrassing kwam er uit onverwachte hoek. We kregen slecht nieuws te verwerken en dat zet toch wel een domper op de feestvreugde. Waarover het gaat, kom ik later nog wel te vertellen, maar nu moeten zowel Nip als ik toch even bekomen. Daarom dat vandaag wat minder haha is dan anders en Mísia met 'Garras dos Sentidos' nu zo aansprekend door mijn fado-boxen weerklinkt. En dan zeggen dat Nip en Vlinderman deze avond nog naar een personeelsfeest moeten... 't Zal 'sjiek' zijn.nee, toch niet
de lichaamsvreemde ander zal altijd
de ander blijven, het element
dat niemand kan beheersen
zoals niemand een lentebries
uit zijn binnenzak halen kan
of ook maar even erin
in het leven wendt ieder schip
de steven naar daar waar de wind
hem in zeilen gevangen drijft
minder dan de stuurman wil
tegen de stroming in tenzij
hij uitgekookt en uitgerekend
de spelregels naar zijn hand
een stevig stuk laveren kan
daar zit een passagier stil
door 't ondergaan geraakt
in verwondering te kijken naar
het besef dat hij niet alleen
nooit zelfs maar een zweem
onafhankelijk zou kunnen
Frans V.
Hier ben ik alweer. En een beetje nieuws te melden ook. Zal er eens een sneltreinvaartje tegenaan gooien, want ik mis mijn Nipje en ga hier niet al te lang blijven rondhangen... Ten eerste was het gisteren een bijzonder leuke én bijzonder geslaagde poëzieavond in Wijnegem. Véél volk (eindelijk), Chris Van De Rijck in vorm, Vera's Bigband leuke muziek, Vlinderman in podiumvorm. Alles picobello, ware het niet dat de Vlindercamera ineens een eigen leven is beginnen leiden: geen functies meer én als je hem op opnamen zet, zoomt ie eigenhandig in en vertikt het verder nog om wat dan ook te doen. Met andere woorden: camera naar de Filistijnen. Amper een half jaar oud, dat ding, je gelooft het gewoon niet en nu kan deze sukkelaar op zoek naar garantiepapieren en dergelijke onzin meer. Pokkeding. Maar we hielden de goede mood erin. Hopelijk krijg ik van de Cultuurman van Wijnegem, Mark, nog wat foto's doorgespeeld. Ik had immers zijn camera dan maar aangeslagen voor wat beeldjes...
We kunnen via deze site Antwerpen op de World-edition van Monopoly krijgen. Via een simpele registratie kunnen we met zijn allen ervoor zorgen dat antwerpen de stad is waar in 130 landen ter wereld over gehandeld wordt tijdens één van de talloze Monopoly-avondjes... En ook al hou ik tegenwoordig van B, ook A kan er nog steeds door. Waarom niet dus :-)
Tot slot nog dit: vandaag heb ik de zekerheid dat ons dagje sauna zonder problemen zal kunnen doorgaan (overurenopname ok, auto ok, ...) Nip en ik zullen ons nog eens laten verwennen zoals al lang geleden is: zweten, luieren, genieten, ontspannen, en dat allemaal in sauna Jona in Herselt. Puur natuur, zoals we dat zo graag hebben. Een mooiere bezigheid dan dat kennen we eigenlijk niet om één en ander te vieren...
Vlinderman op Gedichtendag in januari 2007
hoogmis van hoogmoed
ware schaamte kent hij niet
zijn streken staan voorop
zonder zich te laten smeken
er ooit eens anders tegenaan
noch ooit verantwoording ervoor
hij ontsteeg reeds lang het plebs
staat hij in dorp en stad gekend
om zijn hovaardige lichtheid
waarmee zomaar een leven gevuld
de meesten hem niet te vriend
liever zien gaan dan komen
in volle ontkenning van hem
in hun kleine adressenbestand
voor elke hand die echter nodig
omgedraaid, richt één vinger
zonder aanwijsbare trilling
en met fluistering de naam
voor hem die niet mag bestaan
volgens de letter van hun wetten
merendeels besloten in kleine kring
de goegemeente met geweten te schoppen
en dan te sussen met het alternatief
van een duivel doet al wat
de ander niet laten wil
Frans V.
Niet vergeten deze avond:
En kijk, de dag is nog vroeg/jong/quasi onbegonnen, en Vlinderman is reeds paraat. Wat deze dag gaat brengen? Eerst wat werk voor het broodnodige kruimeltje op de plank, vervolgens wat baantjes ter verwijdering van buik en ander overtollig vet en vervolgens een spurt naar GC 't Gasthuis voor een avondje poëzie met Chris Van De Rijck, aangevuld met muziek van Vera's Bigband. Gewoon genieten dus en vervolgens uitgeteld het bed in. Verveling staat niet in het woordenboek van een Vlinderman ;-)
Wie milieubewust is, leest vandaag best eens het in de krant verschenen artikel over die plastic-vervuiling ergens in de wereld op de oceaan. Twee plakjes, die samen maar liefst dubbel zo groot zouden zijn als de Verenigde Staten, op sommige plekken zelfs een dikte bereiken van 10 meter. Of we goed bezig zijn met ons (leef)milieu? Duh. En nee, sedert de ontdekking van die gigantische vervuiling in 1997 is er nog steeds geen spoor van een begin van een denkpiste tot oplossing. Wél Kyoto- en andere normen...
voor z'n raap
dit blik heeft gediend
als venster op de wereld
geworpen naar daar waar
het vandaan moet gekomen
toen het door de mens
voor productie gevonden
hij neemt een laatste teug
genot voor 't werkengebod
en keilt de verpakking
met een elegante zwaai
van zijn gemanierde pols
uit zijn vizier, zijn dorst
is gelest, geen oog voor de restt
een jaar of wat later
hij vindt het fijn
moderne mens te zijn
rustend op de lauweren
van zijn productieve voorouder
Frans V.
Het is zo ongeveer middagpauze en deze avond vertrek ik bijna aansluitend naar Nip en Juul, dus passeer ik nog snel even langs dit kluisterplekje van mij. Zo een dagje hier afwezig blijven zou me wel eens het gevoel kunnen geven van een nachtje niet geslapen hebben: dan word ik rusteloos, ongedurig ook. Structuur moet er zijn en nu met al die drukke weken de laatste tijd, zal ik blij zijn dat het weer weekend is en dat ik weer wat minder te moeten zal hebben. Eerst echter nog deze week afwerken. Met het grieperig gevoel erbij.
Wat mij aan dit spel hier al is opgevallen, dat is dat wanneer ik online ga met een XP-windows, hij mijn witregels absoluut niet respecteert en bij Vista en Windows 2000 wél. Als er iemand met een woordje uitleg kan afkomen, graag hoor. Soit, ik ga het hier voorlopig bij laten. Tot latersz (dat staat niet echt mooi, maar het zegt dan weer alles wat ik ermee zeggen wil).
golven van geluk
als hij ja zegt dan
weet hij dat het gemeend
vanuit het kleine hart
omdat dat dan is wat
hij gaarne wilde zeggen
als hij ja zegt weet zij
dat het voor haar bedoeld
een antwoord op haar vraag
soms ook een uitnodiging
waarop niets afgedongen
en mocht hij kunnen de tijd
naar zijn hand gezet
zou morgen al voorbij
en zij verder met twee
spelevaren op de baren
van een leven lief gedeeld
Frans V.
Het heeft lang geduurd, maar dan toch nog een kleine bijdrage. Na zo een lange dag (een stevig half uur eerder begonnen omdat ik nog dringend een brief moest uittypen op het werk in mijn vrije uren daar & meer dan drieënhalf uur langer omdat het mijn beurt was om de eerste maandag van de maand langer te werken voor mijnen werkgever) voel ik me altijd een beetje geradbraakt. En eigenlijk stond ik eergisteren al op met een zere keel en dat voorspelt nooit veel goeds in een periode dat er griep rondwaart (vanaf volgend jaar laat ik me inenten, echt waar). Voorlopig zijn de symptomen (lichte keelpijn, zere rug, stramme spieren) nog beheersbaar, maar ik hoop er echt aan te ontsnappen. Ik heb echt geen tijd om niet aanwezig te mogen zijn op dé plek van mijn geluk: de werkvloer (en, erin getrapt?)Nee, een grapje te zijner tijd moet kunnen. En om jullie mee te laten delen in mijn plezier heb ik hier nog een gedicht (gisteren eentje van iemand anders en vandaag een kleine haiku (bestaan er ook grote?) dus inhaalbeweging voltrokken)...levensmuur
aan zijn muur hangen ze
de uitgedroogde trofeeën
van een leven vol passanten
klanten in de grote winkel
van een uitbater in beweging
de schuine invalshoek verdoezelt
hier en daar een flits van
welgevoeligheid, de cameralens
legt niet altijd vast wat moet
en feitelijk toch zo eerlijk
hijzelf staat ernaar te kijken
zakdoek in de hand, notablok ook
naargelang het moment van de week
of niet week genoeg, hij veegt
of hij noteert op eigen ritme
Frans V.
Of er vandaag veel bericht te vinden zal zijn, het zal in ieder geval afwachten worden. Een klein woordje hier, een impressie daar, maar vooral veel werk en van die dingen. Ik zit hier op mijn werk tot 20u30, dus het zal ten vroegste 21u20 worden voor ik terug verschijn... Allez, misschien dat ik deze noen ook even binnen wip...
fladderdag - haiku
maandag lange dag
onvermoeibaar gefladder
van heel vroeg tot laat
Frans V.
Voor wie het al vergeten was: er bestaat ook nog zoiets als een Vlindermanforum en Vlindermandata...Het eerste is altijd handig om een beetje interactiever met me om te gaan (klein beetje moeite doen om te registreren, met dank aan al die automatische spammachines) én om te lezen wat huis-columnist Hans Schoevers nu weer te bieden heeft, het tweede om te weten te komen waar Vlinderman nu weer uithangt.Allez, 'k ga het je nu laten, beste blogsurfer, want Nip en ik moeten nog de rest van onze zondag uitvoeren, met een bezoekje aan Ton, Papa van Nip.
Allez, deze woensdag weer aan de poëzie!
Na mijn doortocht vandaag nog eens op 1001Liefdes, ben ik even een sigaretje gaan roken op ons terras. Vermits mijn krantje nog bij Nip en Juul (Jules volgens Nip, maar ik vind dat de Juul er nogal Mechels uit ziet en dus niets met Franse Walen te maken heeft) ligt, dook ik ondertussen even de Flair (Weekblad 05-1433/29 januari 2008 - effie aan bronvermelding doen) in. Wat ik in 's hemelsnaam met een vrouwenblad moet aanvangen, laten we voor mijn zielerust maar gemakshalve in het midden. Affin, zie ik me daar toch een heuse stoere man op pagina 46 een aantal uitspraken doen, waarbij ik me toch even in de verwonderde haren krab. Mijnheer 'doet het graag op z'n hondjes, dan kan hij fysiek alles geven'. Flink voor jou hoor, mijnheer M., spaar je gelijk wat uit op pakweg een halfuurtje fitness. Maar sta me toe daar de bedenking bij te maken dat het niet echt van veel respect voor de gemiddelde vrouw getuigt. Iedereen weet toch dat een vrouw op die manier niet echt gestimuleerd wordt en dat je in die positie als man feitelijk enkel met jezelf bezig bent. Nu, als ik leeftijd en relatie erbij neem, dan zie daar 40 en single staan. Ik denk dat de vrouwen je doorhebben...Soit, hieronder plaats ik graag het gedicht dat Nip heeft ingezonden op de site van 1001Liefdes. Omdat ik het zo een mooi gedicht vind, in die stijl van haar waar ik zo aan verknocht ben geraakt. Al even verknocht als aan de schrijfster zelf... Ik hoop dat Nip het niet al te erg vindt :-)
Foto: Nip Kerstmis 2007De Brief
ik ken alleen
jouw woorden
niet de klanken
waarmee ze komen
de inkt geurt
naar te ver weg
en ik denk aan
jouw vegende vingers
over zacht papier
later mijn lippen
rood als het zegel
van onze laatste brief
Nip
Vandaag zou ik normaal gezien naar een familie-expo in Hasselt gegaan zijn, met als titel 'Nooit Genoeg', over verzamelen in vlaanderen. Ik ben er echter niet geraakt (misschien morgen?) en eerlijk gezegd vind ik het nog zo erg niet. De voorbije week was al behoorlijk druk en af en toe moet ook een Vlinderman eens even uitblazen. Tot rust komen en zo van die dingen, nieuwe zuurstof inslaan voor de dagen en weken en maanden en jaren die nog in het verschiet liggen. En af en toe natuurlijk ophouden met mezelf voorbij te lopen. Ik kan immers niet elke minuut doen alsof er niets na te denken valt over wat al geweest is en enkel maar uitkijken naar wat nog moet komen. Gelukkig is daar Nip om me af en toe zachtjes met de vlindervoetjes op de grond te plaatsen...Vandaag in de krant een artikel gelezen over drie alleenstaande vrouwen die één of meer kinderen hebben geadopteerd. Dat zijn nu eens van die stukjes die mijn aandacht niet alleen kunnen trekken maar ook vasthouden. Als je zelf als adoptiekind hebt kunnen ervaren hoe het is om door een 'vreemde' moeder onvoorwaardelijk liefgehad te (zijn) worden (geweest), terwijl de eerste ervaringen helemaal het tegenovergestelde betekenden, dan doet dat iets met je. En meer belangrijk nog, het geeft je kansen, die je anders wellicht nooit zouden toegevallen zijn. En ook al blijft er altijd wel iets van dat moederliefdeloos verleden hangen, elke bevestiging van hoe het anders kan is verdomd handig meegenomen om er op eigen benen ook zelf te kunnen komen. Als mens dan. En wie ik daar dankbaar voor ben en zal blijven, die weet dat wel. In ieder geval via deze blog: aan alle adoptanten ter wereld die het goed menen: bedankt, voor mij en voor mijn soortgenoten!adoptieve reflex
hij vroeg er nooit om
in een vreemde hoek
de moederloze straf
voor wat hij normaal
zoals duizenden voor hem
als onbezonnen protest
alleen moeder mocht oordelen
dat hij braaf was geweest
nooit die betaalde mevrouw
laat staan jonge meneer die
enkel regels geregeld
volgens het boekje liefde
uit het kind dan toch de man
afgeronde verloren hoekjes
overeind gebleven door haar
wens voor een mens geholpen
niet alleen met tafel en bed
maar een heus nieuw hart
vol ouderliefde
voor hem speciaal
Frans V.
Vlinderman is weer wat armer en tegelijkertijd ook wat rijker: deze namiddag hebben Nip en ik de trouwringensector bezocht én een stel vastgelegd. Wim Meeussen kan tevreden zijn (klik maar naar trouwringen en selecteer dan de laatste rechts, dan krijg je alvast een ideetje), wij kunnen tevreden zijn, en de hele wereld mag voor mijn part tevreden zijn. Een volgende stap is gezet op weg naar het feestje van mijn leven.
Foto: Juul & Nip
Affin, dat wilde ik nog snel even laten weten, nu ga ik de Juul wat plagen, de hond waarop we weer een weekje gaan dogsitten. Waarschijnlijk ook weer zo een zalig uitgebreid bad nemen, wie weet zelfs naar de sauna, we zien wel. Let the week come!
Het is alweer de eerste van alweer een nieuwe maand. Vliegen dat die tijd doet. Voor ik het weet zal het weer zomer zijn, dat is het leuke eraan. En u lezer zult ook wel weten wat er deze zomer te gebeuren staat: dan gaat Vlinderman vrijwillig voor de huwelijksbijl van Nip. Het is nu bijna vier maanden geleden dat ze ja heeft gezegd en nog steeds voel ik dezelfde ontroering door mijn aderen gieren als ik eraan terugdenk. Dat zit dus wel snor. De teller hier ergens op mijn blog geeft ook al minder dan 200 dagen te gaan aan, ik peins dat we op 100 eens iets speciaals zullen doen... een huwelijkschrysostomosfeestje, waarom niet.Zodadelijk trekken Nip en ik de stad nog even in om eens te gaan kijken bij een door Nip opgemerkte juwelierster. Misschien dat zij ook wat voor ons heeft, misschien ook niet, en dan gaan we voor de trouwringen toch naar Wim Meeussen, zoals we eigenlijk al van plan waren. En zo blijkt alles altijd weer terug te vloeien naar die speciale dag in 't verschiet. En nee, ik hou er niet over op, het is maar dat u het weet.
Frans Vlinderman (die toch niet kan stilzitten)losgekoppeld
hij zwerft door de dagen
als een stofje gedragen door
de wind, door de regen neer
geslagen, wonden onverzorgd
zorgen voor levenshinder
sjofel in het pak gestoken
het past hem al lang niet meer
draagt hij nog minstens de schijn
dat hij het nog even ophouden kan
omdat hij zijn plaats in de wereld
zomaar uit het hoofd nog kent
al zou dat het laatste
hij voelt de blikken in de rug
wel, die zijn er altijd geweest
al telt hij veel liever de tegels
waarover hij zich een weg baant
door zijn eigen gekende wereld
Frans Vlinderman
Gisteren was ie weer goed bezig: stond ik bijna in Wijnegem om naar 't Gastvrij Podium te gaan, terwijl dat pas volgende week is! Als ik niet per ongeluk de juiste man aan de lijn had hangen (hoezo, lijn, het was toch met de gsm?) die me wist te vertellen dat Chris Van De Rijck bij zijn Woorddadige woensdag aanwezig was, dan zou Bibi dus vruchteloos ongeveer een uur op de bus hebben doorgebracht én zou hij compleet een prachtige avond verkwanseld hebben in De Kleine Wereld. Dankjewel, Bart, juiste man op de juiste plaats.Deze avond is het wel degelijk Gedichtenestafette in Den Hopsack. Onze vijftien gastdichters zijn compleet (ga via deze link maar eens kijken, dan weet je wie er allemaal het woord zullen nemen en welke muzikanten je kan verwachten. Laat je niet tegenhouden door het stormweer, eens je er bent, warm je zo weer op en geraak je snel weer droog. Voor de entree moet je het ook al niet laten, want die bedraagt zoals steeds € 0,00.vondelding
dat waar jij zo graag
met je voet tegenaan stampt
tot het in de goot ligt om
er door een ander uitgevist
telkens weer in te belanden
dat waar jij ooit zo graag
vanaf wilde, uit je huis
je hart, je geheugen liefst
omdat het je deed denken
aan die vent van jou
met z'n losse handjes af
en toe ook wat standjes
voor wat hij als vanzelf
van hem alleen beschouwde
dat ding heeft een naam
dat je het maar onthoudt
dat je het niet meer vergeet
dat je het maar wéét
je kan alvast beginnen
met het woordje zoon
de rest, dat volgt
misschien ooit als jij
een stukje volwassen
Frans V.
Eigenlijk heb ik zo een beetje nikske tijd om nu al veel te typen. Ik ben namelijk na het werk gaan zwemmen en heb zo'n -4,6 baantjes getrokkken (dat krijg je als je aftelt vanaf 40, en er enthousiast nog wat bij plakt). Zo dadelijk vertrek ik naar Wijnegem, om Chris Van de Rijck te horen voordragen op het Gastvrij Podium (en zeg nu niet dat je dat vergeten was, eh!), om dan te verkassen naar De Kleine Wereld, waar Bart Van Peer zijn Woorddadige Woensdag inleidt en verder aaneen praat voor zijn gastdichters. Dat wordt dus Lijnen (hopelijk rijden ze vandaag een beetje stipter dan gewoonlijk).
lentezwemmer - senryu
hij beseft het heel goed
al die ogen veel te rood
van lentezwemmers
Frans V.
Vandaag onmiddellijk na mijn werk zijn Nip en ik dus even langs gelopen bij het Vakantiesalon in Antwerpen. Behalve het feit dat we onze kortingsbon van -50% nog te alhier hadden laten liggen en dat er nergens een standje te vinden was door Italië ingericht, toch één en ander kunnen meepikken over Toscane, waar we maar wat graag onze huwelijksreis hadden laten doorgaan. Helemaal zeker is dat echter nog niet. We zullen met ons tweetjes nog eens goed moeten nadenken. Het is immers pokkeduur voor die periode (patat boem in het hoogseizoen van de veredelde Toerist) en het swingt sowieso al allemaal de pan wanneer Nip die dag in haar bruidsjurk zal staan: het feest, de receptie, de zaal, de muziek, de uitnodigingen, ... Heftig allemaal, al hebben we er geen eurocent spijt van. Nono, integendeel. Misschien toch maar Tocane...We zeiden het gisteren nog tegen elkaar, in een spontane bui van laat ons nog eens een klappeke doen over ernstige onderwerpen (dat heb je nou altijd weer met van die filosofen, zal je wel gezien hebben): dat het toch wel ongelooflijk is hoeveel mensen over geld ruzie maken met elkaar. Waarop ik al grappend (nou ja): wie niet veel heeft, moet dus niet bang zijn voor veel ruzie :) Er zit volgens mij echter wel wat in. Hoe meer geld in het spel, hoe meer kans op ruzie erover, toch? Of ben ik weer m'n naieve zelve?Morgen en overmorgen ga ik me nog eens onderdompelen in 'de Poëzie': het eerste bad als toehoorder in De Kleine Wereld, het tweede bad als deelnemer aan Gedichtendag in Den Hopsack. Zelfde stad, zelfde tram, sommige zelfde mensen. Het moest maar zo gezellig niet zijn.Oh Johnny Boy
hoe hij daar staat
in zijn verweerde mond
de pijp van vader zaliger
en zelf al wat grijzend
aan de slinks kalende slapen
op zijn rug de handen gekruist
en met een flair van berusting
in ogen die al heel veel
misschien wel te veel gezien
de rebel beland in het pak
met das, heuse schoenen en
de riem van leer na jaren
slechts een zweem van de man
die hij ooit zou worden
zonder zichzelf te verloochenen
meegegaan met de milde tijd
het is nog wel te horen telkens
hij praat met de wolken, zegt
dat de stormwind niet bestaat
dan in hun vluchtige fantasie
daar hij het patent op bulderen
en dus ook de rechtmatige naam
Frans V.
Gisteren was het nog zalige zondag, noem vandaag dan maar blauwe maandag. En toch liepen er hier ten huize Vlinderman weer twee zondagskinderen rond. Gek hoe gek twee mensen kunnen zijn op elkaar. Dat zit hem in de kleine dingen, maar net zo goed in de grote dingen. Samen bekijken hoe de week eruit gaat zien bijvoorbeeld, wie wat gaat doen in het huishouden, naar welke vakantiesalons er zal gegaan worden, en oh ja, of ik nog even om een pitta kon. Het heeft gesma(a)kt, laat ik daar maar duidelijk over zijn. Blauwe maandag dus, gelukkig zijn er ook avonden aan van die dagen...Zodadelijk ga ik nog een gedicht inzenden op Gedichtenfreaks, waar deze Vlinderman deelneemt aan een heuse piramidewedstrijd en er vorige week de duimen en al zijn andere vingers heeft moeten leggen tegen de andere deelnemers van zijn poule. Ik zin een beetje op (zoete) weerwraak, maar hoe ik dat ga moeten aanpakken, daar zal ik eens over nadenken tijdens de afwas...Dan is er ook nog de site 1001 Liefdes, waar Nip al een gedicht heeft op ingezonden en waar ik ook wel eens wat voor haar wil plaatsen (het staat er ondertussen al op). De (internet)wereld is een grote plaats om te vertoeven, maar ik kan het niet laten overal spoortjes na te laten... Misschien ook eens een idee om langs te lopen, want er staan er al een behoorlijk aantal te lezen én de site zelf is een pareltje. Merci, Creatief Schrijven, voor dit meer dan zinvol initiatief.En dan nu aan de afwas :)de afwas dus
ik stapel ze met eerbied
de lege koppen warm ontbijt
vloeibaar goud om na in jou
ook de tanden in de dag te zetten
nog snel voor de haastige trip
naar 't verre bazenland
elke vork die we deelden
laat ik streelvast gaan
door handen die ook jou
en messen die met elkaar
de degens hebben gekruist
in een amoureus maaltijdbad
leg ik nu zacht te weken
in een sopje citroenfris
eerder gaven potten en pannen
hun geheimen al prijs tijdens
het stomend klaarkomen
jouw lepels in hun roergebied
om de liefde door de maag
van jouw vlinderman
en ik bedenk me weer
hoe zeer toch wij
Frans Vlinderman
Deze zondag bleek een lastige klant te zijn. Een beetje heen en weer hollen, niets nieuws onder de zon, maar het moment om hier wat te komen plaatsen, werd alsmaar uitgesteld. De reden blijft totnogtoe onduidelijk. Ofwel is er niets te melden, ofwel ben ik lui geworden. Ik hou het gemakshalve maar op het tweede. Luie Vlinderman dus. Die de zondag heilig verklaard heeft. Wie weet.En dan heb je Nip. Nip en Britt. Beide dames zijn in hun shopnamiddagje erin geslaagd een heel en heus nieuwe blog tot ontwikkeling te brengen. Een proeve daarvan (en je moest eens weten hoe letterlijk dat te nemen) vind je hier. Slabbetjes om en smullezen maar...wilde naturel
voorzichtig
ze zei het
met de overtuiging
van een eerstgelovige
in de berusting dat hij
van haar een vrouw
de stilte na de daad
hij is verdwenen zodra
hij kwam, zijn beloften
geloosd zaad in een naad
die iemand anders
anders wel
ze gaan hun weg
beiden elders beter
in herinnering de avond
in elkaar, armen eromheen
en niemand die vroeg
wat de ander ook deed
een oogje smeet
op iemand echt
anders
Frans Vlinderman
Het is moeilijk vandaag. Zaterdag zonder iets specifiek in de programmering is altijd een luilekkerdagje. Nip en ik zijn allebei wat aan het zalig rondhangen (zij met de Libelle en Bibi met de krant) en toch moeten we elk wat afwerken vandaag. Voor Nip is dat de badkamer onder handen nemen, voor mij is dat een kast verhuizen en een andere kast (gisteren bij de Kringwinkel voor een prikje gekocht) demonteren. Nu, het is 14u30 terwijl ik dit typ, dus er schiet nog genoeg tijd over voor al die wilde plannen. Om even terug te komen op de krant, ben ik even blij dat ik geen chatter meer ben zoals enkele jaren terug. Het blijkt immers soms de verkeerde kant uit te gaan met het 'emo-circuit' op het internet voor nogal wat mensen. Misschien veralgemeen ik het nu, maar wat moet je in hemelsnaam denken van jonge mensen die elkaar aansporen om zelfmoord te plegen? Of om zo een daad te verbloemen? Verschonen? Ik weet het niet, maar denk er het mijne over. Na zoveel woelige jaren in het verleden kan ik alleen maar blij zijn dat de soms destructieve tendensen in mij het niet gehaald hebben van mijn liefde voor het zijn an sich. Nee, ik weet dat ik nu een stukje achteraan mijn tong laat zien (rare verwoording, doch gij aandachtig lezer zult me wel begrijpen), ik wil hierbij ook een signaal versturen dat het ook anders kan. Zolang je maar een eigen Nipje kan vinden...ratio contra emo
uit het duister
onstemmig gefluister
blijft hij hangen bij
dezelfde zielen gestemd
zoals hij al had vermoed
de wereld is wat hij is
een potje te breken en dan
zoals iedereen te betalen
en dromen, dat doet iedereen
's nachts, tijdens de uren
van de eenzame wolf
hij kijkt door het raam
ziet de weerspiegeling
een man met oude rimpels
in een jong gelaat, hij weet
dat het leven tekent
voor het leven
door het leven
om te kunnen leven
Frans Vlinderman
Bij Nip stond het al te lezen, maar ik herneem het hier ook even, voor al diegenen onder u die niet langs haar blog zouden surfen. Onze reeks toneellessen in Het Werkhuys zit er op. Tien lessen lang stond ik samen met drie anderen (Nip, Schone Moeder Lenie & Taalverslaafde Anneke) onder het aandachtig oor en oog van Annemie Piryns te oefenen in het improviseren, declameren, relaxeren, experimenteren, woordenjongleren... Niets gedwongen aan, in een leuk sfeertje proeven van wat het podium anders te bieden kan hebben dan het voordragen van wat poëzie. Een bijzondere ervaring, al zeg ik het zelf - in koor met Nip.Nu, er gaan nog drie mensen over blijven om een vervolg aan deze reeks te breien zo ergens in het voorjaar. Om er zeker van te zijn dat er ook effectief een volgende van start gaat, is het aangewezen dat er toch nog minstens één iemand bij komt. Voel jij je dus geroepen om ook eens iemand (of iets) anders te spelen dan jezelf of een variant van jezelf, neem dan als de bliksem contact op met Nip, die je verder in de goede richting zal helpen kwestie van inschrijven en zo. Tien weken lol gegarandeerd en je steekt er nog heel wat van op ook!meubelgigant
hij staat in de kamer
in de hoek, waar spinnen
in zelfgesponnen pareltjes
van hoek naar hoek reizen
of gewoon wat schommelen
aan zijn armen voelt hij
het gewicht van ingebonden papier
hij draagt de wereld letterlijk
zijn onstuimig hart toe zoals hij
nog nooit eerder de bezieling
en nu de ultieme droom
hij is geduld en volharding
in de oefening komt hij
zichzelf tegen, gedachten
die moeten uitgesteld
voorlopig is hij
nog geen acteur
dan wel boekenkast
Frans Vlinderman
Er valt niet veel te melden. Sommige mensen in mijn leven zijn vriendelijk en lief, een enkele andere is dat niet. Een beetje zoals dat in ieders leven zijn gangetje gaat, quoi. In mijn krant vandaag vooral weer veel gezever over een nieuwe krant-vorm en zo (als er geen echt nieuws te rapen valt, dan maak je het zelf, hou wel van dat concept), naast een hoop oude koeien in nog steeds dezelfde grachten. En op het werk, mocht daar een stressbarometer hangen, dat ding was al lang tilt geslagen. Nihil nove sub sole...slaaf van het geregeld leven
hij loopt over de verschoten loper
van alweer een lang verrekte dag
door dezelfde rechthoeken vormen
van alweer dezelfde talloze deuren
die hij telkens behoedzaam sluit om
de gewoonten niet te laten ontsnappen
tijdens de schijnpauze op de noen
propt hij het eten in zijn wangen
telkens de telefoon hem stoort
staat hij quasi voedselloos
de mensen zonder middagkennis
correct en adequaat te woord
tussen de gekende onbekenden
rept hij zich 's avonds huiswaarts
eten, babbelen, beeldjes kijken
want de nacht wenkt alweer zo snel
dat de rest zal moeten wachten
tot de vrijheid van een weekend
hem vangt met zijn gevuld programma
Frans Vlinderman
Nip en Vlinderman in de Ikea, zonder uniefzorgen
