Ikea, een vaststelling

Vlinderman wil nog even terugkomen op vorige zaterdag, toen hij en Nip wat zijn gaan rondhangen in Ikea. Al van bij aankomst hadden we zoiets van 'we zullen een bestelwagen of speciale Ikea-taxi moeten huren', vermits ik Nip niet opnieuw met de bus wilde laten terugkeren naar aanleiding van een afgeladen Vlindermobiel. We zouden immers een matras mee terug naar Deurne zeulen, zo van 200 x 160 en daarmee zou het arme wagentje toch echt wel afgeladen vol zitten.

Stel je nu mijn verbazin voor dat die Zweden er zowaar in geslaagd zijn een procédé te ontwikkelen, waarbij ze zo een hele matras met veren binnenwerk en al vacuum kunnen trekken en als een worstje oprollen... Blijft daar een cilinder over van 160 * 45, die uiteraard perfect in een vijfdeurswagen te vervoeren valt! Eens thuis gekomen, hoef je niet meer te doen dan een gaatje in de verpakking te prikken et voilá, een matras van goed twaalf centimeter dikte ontvouwt zich alsof ze nooit ingepakt is geweest. Straffe kost vind ik dat en nu droom ik van ooit eens een tripje naar Zweden te ondernemen om daar ter plaatse in de Ikeafabriek te gaan kijken naar de wonderlijke machine die daartoe in staat is. Het heeft Vlinderman in de greep, zozeer dat het ook twee dagen later nog steeds door de kop spookt. Hoé trek je in godsnaam een veer vacuum???

In de kranten lees ik dat de pruimentijd is aangebroken - gelukkig is er nog wat Tournieuws, maar vermits ik geen wielergod noch -fanaat ben hou ik me daar eerder verre van - dacht ik u hier even op te mogen vergasten. En vermits niet alleen mijn Hyves gekoppeld is aan deze blog, maar sedert enige tijd ook Facebook, heb ik via deze weg misschien een toevallige fan gevonden die bereid is mijn een retourtje Zweden aan te bieden als boy'ke. En mocht het onderwege mis gaan met mijn gezelschap, helemaal opgerold in mijn cocon bied ik de meest aangename aanwezigheid ter wereld: die van de afwezigheid zelve ;-)

Dag brugdag

Beetje eigenaardige dag op het werk gehad. Vlinderman als quasi alleenheerser over ongeveer drie etages. Door de stilte, slechts af en toe onderbroken door het gerinkel van een verloren gelopen beller, kon je het gekraak horen van een man die eenzaam zijn zure centen aan het verdienen was, terwijl collega's en oversten zich overgaven aan een genoegdoening gevende brugdag. Het moet gezegd, vandaag was ook een uitgelezen kans om een aantal draden terug op te pikken, die de laatste maanden verloren gelegd waren wegens andere en dringender zaken. Al moet het ook gezegd dat de volgende brugdag er toch eentje voor Bibi zal worden ook.

Dan heb ik ook eens overdag de tijd in plaats van 's avonds om wat Ikeaplanken in de muur te vijzen. Dan kan ik ook eens uitslapen - al komt dat er tegenwoordig niet echt meer van, vermits ik het werkritme stilaan zonder wekker 's ochtends vroeg voel aanslaan. En die matras op de grond, dat zorgt ook niet echt voor een super-relaxed bedgevoel...

Vermits alles stilaan in gereedheid is gebracht, ben ik van plan dit weekend nog eens door te trekken en nog wat dozen finaal uit te pakken, dingen hun definitieve plaats toe te wijzen en nog wat klaar te maken om de deur uit te doen vliegen. Zaken die ik al meer dan een jaar niet meer nodig heb gehad en het eerstvolgende jaar ook niet zal benutten, gaan er onherroepelijk uit. Een beetje orde in de verzamelde chaos, quoi?

Via deze weg wens ik iedereen een bijzonder leuk weekend toe. Geniet van de kersverse olifant, van een leuk zonnetje, gevuld terrasglas ook, en bovenal van elkaar. En wacht er niet mee tot morgen, want dan kan het dus al te laat zijn, sla er de kranten maar op na. Ondertussen ga ik proberen heel lief te zijn voor een sNIPverkouden en bedhoudende eega.

Openbare files bij Ikea

Het pand staat hier weer op stelten. Vlinderman en Nip zijn zoals aangekondigd naar Ikea getrokken en na enig pas en sleutelwerk is Vlinderman thuisgekomen met de nieuwe aanwinsten. Alleen. Hoe ruim de Vlindermobiel er ook lijkt uit te zien, de realiteit heeft ons vandaag geleerd dat het óf Nip óf de kasten zijn. Nip achterlatende bij de bushalte aan de Boomsesteenweg was de keuze van Vlinderman overduidelijk: de kasten.

Wat is er trouwens nog fouter dan je eigen wagen voor een bestelwagen nemen? Vertrouwen stellen in die 70% niet bij de socialistische vakbond aangesloten buschauffeurs bij De Lijn. We zitten nu in de tweede dag van de aangekondigde congé, pardon, staking door die sossen, maar het lijkt wel alsof bijna alle chauffeurs dat kleurtje dragen. Bibi had de wagen al uitgeladen in Deurne, toen Nip nog steeds stond te wachten op welke bus dan ook. Bon, we zijn haar dan maar gaan halen, vermits ik al die paketten toch niet alleen de trap(pen) wenste op te zeulen. En ik maak bij mezelf momenteel de bedenking of er ook bij De Lijn - en bij uitbreiding het gehele openbare vervoer dat u en ik zo gul sponsoren, naast wegentakstoestanden en dergelijke - niet best een minimumdienstverlening wordt ingesteld bij van die stakingsacties die vooral de reiziger treffen, niet de beoogde met-plakjes-zwaaiers.

Ik zou hier trouwens nog een heel epistel kunnen laten verschijnen over de dagelijkse files bij mensen die het openbaar vervoer overduidelijk niet vertrouwen - in het midden gelaten of dat al dan niet terecht is, dat wanvertrouwen - die bijna dagelijkse kost geworden zijn en dat in tijden van zoveel ontslagen. Het was immers frappant hoeveel ontslagen er de laatste maanden al gevallen zijn en toch nog altijd files die langer en langer werden. Dan toch niet door de werknemer. Maar dat ga ik dus niet doen. Urbanus heeft mijn vermoedens in de weekendkrant bevestigd en daarmee is de kous af - voorlopig toch. Vlinderman wist het. Alweer ;-)

Trouwens, Bibi moet nog wat vijzen. Nog snel wat beterschap wensen aan sNIPverkouden SM Lenie en we zien elkaar later nog wel weer.

Den Ikea overvallen

Vandaag een eerder lange dag achter de rug, net zoals maandag er eentje was. Bibi is zo ongeveer een half uurtje thuis en voelt aan de voeten dat het geen doordeweekse werkdag is geweest. Gelukkig staat daar tegenover dat mijn baas, mijn voorzitter en Minister-President Vlaanderen hebben gesproken over het engagement dat we met zijn allen nemen om dingen te realiseren. Geweldige boost somtijds en vandaag was dat niet anders. Het helpt deze Vlinderman sommige geleverde inspanningen te relativeren.

Morgen gaan Nip en ik den Ikea overvallen. We hebben immers nog wat spullen nodig en dankzij Oma Goes kunnen we daarin alvast één en ander realiseren, waar we anders op mijn vakantiegeld hadden moeten wachten. Iedereen zal al wel gelezen hebben dat we hier in België officieel in een recessie zitten, wel, als ge het allemaal moet doen met een enkel 'preke', dan weet je waarschijnlijk wel hoe lastig het hier soms is om het einde van de maand te halen met datzelfde enkel 'preke'. Niet dat we klagen, we zijn geen noemenswaardige materialisten en we geraken er best wel, maar ruim en ver over die maandbarrière springen, nou, dat doen we dus niét.

Frans & Nip Vlinderman aan hun vooravond...

Veel meer nieuws valt er momenteel niet te rapen, dus ga ik me toeleggen op het ontleden van de lijst voor Ikea. Nip heeft haar best gedaan daarop en de oerman in mij wil niets liever dan er nog een extraatje uithalen...

Eindelijk terug online van thuis uit

Vlinderman heeft zijn internetconnectie terug beet. Na het lange wachten en de vele vloeken die daarbij horen, kan ik eindelijk vanuit mijn luie bureauzetel de letteren terug aan de wereld richten. Of er wat interessants tussen zit, laat ik over aan de lezer, die zoals steeds het laatste (volledige) woord heeft. Ik zit hier gewoon terug met een open venster op mezelf en mijn bezigheden langs de ene zijde en u als lezer of voortklikker aan de andere zijde.

Het is hier trouwens best wel een grappig zicht. Bij gebrek aan bureau's en het nodige geld daarvoor heb ik gisteren een soort zelfgemaakt ding gecreëerd met wat stevige verhuisdozen, daarop wat overblijvende laminaatplanken uit de kelder en verder niet veel meer. Foto hieronder van wat ik bedoel. Allemaal mooi geïnstalleerd oogt het misschien niet, maar het werkt. En dus kunnen we verder. Stel je het trouwens maar eens voor dat er mensen op de wereld zijn die met hetzelfde materiaal zowaar hun onderkomen hebben gebouwd, dan begrijp je dat ik helemaal niet klaag...

Welke Ikea kan daaraan tippen?

Er moet hier nog heel wat in orde gebracht worden, dus af en toe zal je daar hier nog wat over kunnen lezen, maar verder is het mijn bedoeling de draad terug op te pikken waar ik hem heb laten liggen. Dat wil zeggen dat er terug een dagelijkse bijdrage komt, prozaïsch, columnistisch of poëtisch, en dat ik uitkijk naar sommige reacties daarop. De nodige aankondigingen zullen ook hun weg weer terugvinden via mijn klavier en verder zien we wel waar we uit komen.

Om de voorbije tijd zonder bijdragen wat op te vullen, plaats ik in de komende weken hier en daar wat bij de respectievelijk horende dag foto's met een beetje uitleg. Zo vullen we de gaten 'in het verleden' retroactief op ;-)

Tot morgen!

Ikea-zot

Vlinderman heeft congé, hoezee, hoezee, en we gaan nog niet naar huis, bijlange niet, bijlange niet, 't zen zotten die werken, en ga maar een eindje door. Ik vertrek zodadelijk met Nipje naar den Ikea, diene kleine in Boom, niet diene nieuwe gigantische in Gent, en wat we daar gaan halen, hoor ik ter plaatse wel weer van Nip.

De Muzeval gisteren was er eentje van het rustige soort: aandachtig publiek, enkele debutanten op het podium, de juiste drive bij de dichters, allez, genieten is het juiste woord. En als ik u daar gisteren niet heb gezien, dan beschouw ik dat als een nadeel voor u, niet voor mij. Gelukkig herhalen we elke maand die boel én kan je ook maandelijks uitwijken naar Wijnegem, dus het zal ooit wel ne keer lukken zeker om die zetel van u te verlaten en even te gaan proeven van wat mensen zoals wij vinden van onze 'wereld'...

Binnenkort viert Vlinderman hier zijn 1000ste bericht op zijn blog. Ik wil die dag best wel wat bijzonders doen, zoals duizend gedichten of zo komen plaatsen, maar misschien is dat van het goede wat teveel. Daarom stel ik voor dat jullie mij suggesties doen, misschien zelfs elkaar inspireren om verder door te denken... Dus: wat plaatst Vlinderman op zijn duizendste log? Vertel het hem!

zaterdag, veeldag

Vlinderman staat ineens aan het begin van een heel nieuw leven, eentje dat gedeeld mag/dient met Nip. We zijn gaan genieten van een terrasje op onze Dageraadplaats en via via kwam het gesprek over hoe verder. Nog nooit eerder ben ik zo bezig geweest met meer dan enkel rekening houden met mezelf. Er is ook niet echt een enkel zelf meer, alleen maar een wij, en rouwig ben ik daar helemaal niet om. Vanaf ons ja-woord is er een definitieve verandering, eentje dat maakt dat er niet meer eenzijdig beslist wordt van dat ga ik doen of daar wil ik naartoe, nee, het is dat gaan we doen en daar gaan we naartoe. Wat een geruststelling, overigens!

Deze dag hebben we zalig doorgebracht in 'den Ikea' en nu kunnen we er alweer een tijdje tegen. Alles staat nog in zakken en kartonnen verpakkingen en dat blijft ook zo, vandaag dan toch, vermits het al laat genoeg geworden is om te beslissen dat er nu toch niets meer aan te veranderen valt. Gewoon nog wat luieren en dan bedje in, om naast Nip morgen wakker te worden en te weten dat er een heuse Cultuurmarkt in Antwerpen. En moet er dan nog wat meer zijn? Ja! Gij en wij, de wereld, draaiend en tollend van geluk!

lenteweertje + gedicht

Wat een heerlijk weertje. Sven Ornelis werd er helemaal lyrisch van in zijn dagelijkse column en ik moet hem gelijk geven: dit is gratis Prozac voor de mensen. Niet dat ik vind dat iedereen aan de Prozac zou moeten - alhoewel... Nee, we worden met z'n allen spontaan wat vrolijker nu die winter die er bijlange na nog steeds geen geweest is, voorbijgehold wordt door een supervroeg lentesfeertje. Geef nu toe: veel norsigheid valt er dezer dagen toch niet te bespeuren, op die overvolle terrassen, zwartgepakte stranden, groengeschuurde parken, overal zie je hele rijen wit van mensen die hun tanden nog eens durven (kunnen?) blootlachen. Jawel, ik ben er helemaal voor te vinden, die nieuwe seizoensregeling. Het bespaart me op termijn trouwens een verhuis naar 't zuiden, nu het zuiden zelf me is komen zoeken in mijn noorden...

Deze namiddag een speciale behandeling gekregen op het werk. Voor het eerst in mijn carrière daar ben ik eens tijdens de uren gaan eten om het afgelopen jaar af te ronden en het nieuwe in te zetten. Nu, ik kan niet wachten tot het weer januari is, al zit het er niet in dat dit een traditie gaat worden (maar dan kennen ze mij nog niet, eh). Jaja, kleine garnaal Vlinderman mee aan tafel met de heren en dames directieleden... Heerlijke maaltijd, overigens, misschien moet ik nu eens kijken hoe ik de cheques ervoor kan binnen rijven...

Over naar Nip. Die heeft zich vandaag eens ernstig beziggehouden met de nieuwe uurrooster van haar Masters en dat ziet er een welgevulde boterham uit. Als ik dat zou moeten doen, ik wist niet waar eerst beginnen. Sommige proffen schijnen zelfs te denken dat de gemiddelde student(e) filosofie zich in stukken kan kappen, vermits ze gelijktijdig vakken doceren... Nu ben ik dan geen universitair, maar ik weet wél wat mogelijk is en wat niet inzake uurroosters. Hallo, Universiteit Antwerpen, uniefje aan de stroom?

Nip en Vlinderman in de Ikea, zonder uniefzorgen

Pola Roid

het is dan toch gedaan
de hype tot geschiedenis
onderin de lade ligt hij nog
stoffig te blinken na jaren
traan en lach vastgelegd
om ze onmiddellijk te zien
op een vierkante getuige

na het statiefgrote wonder
van de allereerste camera's
de decennia van Polaroid
met die kleine voorverpakte
en ruimte langs de randen
voor een instant boodschap
en hoe vaak die spanning
is het gelukt, niet te donker?

nu doet het allemaal klik
geen gezoem meer, geen papier
instant weg met niet geslaagd
en honderden megabytes rommel
op een schijf die zal crashen
samen met eender welke herinnering
richting eeuwige jachtvelden

Frans V.

vakantie + gedicht

Ik zal het nu even kort houden, want sebiet ga ik met Lieve Nip, Schone Mama Lenie, Oma Nip en Verhuizende Mama Mia naar den Ikea:

IK HEB VAKANTIE!!!!!

Mama Mia (Foto © FV)

Oma Goes (Foto © FV)

Lenie, Mama Mia & Nip (Foto © FV)

Nip & haar Fransje (Foto © FV)

uit haar zicht

zij is de man
genegen, hij die haar
hart hardhandig veroverde
spelt ze de aangename les
alsof ze al jaren

niet voederen, ze weet het
en toch strooit ze stukjes
geeft kleine rukjes aan
de honger van een verloren vent
die ooit anders was gewend
nu denkt in stoer en hey
niet met mij

zij maalt niet
maar draalt ook niet
wat binnen gehaald
zal en moet overhaald
voor haar, aan haar
voeten liggen

hij kijkt op
zij neer
zij kijken
zien elkaar

© Frans Vlinderman