Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

zaterdag 10 januari 2009

Gedicht: donderavond

Luie zaterdag, Vlinderman blijft genieten van het niets doen. Krantje, zeteltje, lampje, vrouwtje, poesje op vrouwtje, Herman Van Veen op de achtergrond, meer hoeft het vandaag allemaal niet te zijn. Deze avond gaan we cocoonen voor de beeldbuis, afgesneden van de wereld hierbuiten, die toch alleen maar uit is op oorlogvoeren, we laten de rolluiken neer, trekken warme wintersokken aan en genieten vervolgens gewoon wat van elkaar. Gezellie, zoals ze boven de Moerdijk dergelijke taferelen omschrijven.

Hieronder nog een gedicht, dat ik vorige zomer geschreven heb terwijl ik buiten op het terras van ons appartementje zat te genieten van een naderend onweder. Daarmee zeg ik jullie een behouden vaart door dit zaterdags gespin toe.

donderavond

de hemel loenst naar mij
in het grauwe groen van
midden juli half de avond
bedrukt ze mijn gemoed
met een amalgaam aan beloften
zwoele nachten, frisse regens
donderende onweders of
de valsheid van de vlucht
naar nog een dagje later

in mijn houten stoel zit een man
hij rookt en kijkt om zich heen
of er wat te zien zou zijn
terwijl binnen zijn vrouw
die geduldig op hem wacht
na haar voorbereiding
op de nacht die niet wacht

de man in mijn stoel lacht
ingetogen en onverwacht
staat hij recht, hij hoort
zijn vrouw, ze vraagt
haar man, die niet twijfelt

ik loens naar de hemel
die ik uit wil dagen
de man zijn zonden te vergeven
met het water dat daar lonkt
en ik weet terwijl ik sta
dat het nooit genoeg kan zijn
om alles weg te wassen

dus leg ik me neer
naast haar, met haar
armen door het warrig haar
de slaap was sneller klaar
dan wij met elkaar

Frans V.

Google Vertaler, lachen hoor!



Vlinderman gaat zo dadelijk slapen, maar eerst heeft hij zich nog even geamuseerd met een nieuw gadget van Google: de instant-vertaal-knop. Hij hangt hier ergens aan de linkerkant en je weet niet wat je leest als je het ding inschakelt. Ik lach me alleszins een kriek met de wondere wereld van geautomatiseerde vertalingen, zo effie uitgevoerd door een computerprogramma, zonder de touch van een echte mens/vertaler. Het bewijst in ieder geval dat ik nog niet voor mijn (onbetaalde) job als dichter hoef te vrezen en dat de meer prozaïsche markt ook nog lang bevolkt zal worden door mensen van vlees en bloed.

Nip & Vlinderman nog in volle huwelijksvoorbereiding

Ik wens het u in ieder geval voor vandaag, dat tegelijk al morgen blijkt te zijn. Dat krijg je met van die heerlijke luie momenten na maanden van drukte en gedonderjaag om alles rond te krijgen wat er in de planning terug te vinden was... Neen, laat ons dan maar genieten van vrienden en hun verhalen over verre reizen en hier en daar een gezellige avond samen...

Blogarchief