Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

maandag 18 februari 2008

fiscale waanzin + gedicht

Wat vind je nu van dit bericht? Een heertje of dametje op de fiscale dienst van BelgiĆ« vindt het een lucratief idee om een reeks achterstallige belastingen met een waarde van € 100 miljoen effie gewoon maar blauw blauw te laten. Kost te veel om erachteraan te gaan en het volk dat we daarmee niet hoeven in te zetten, kunnen we best gebruiken om de meer recente belastingen te innen.
Ik mijmer een eind terug en denk dan aan die schrijnende verhalen in menig oude krant over volkse mensen, die een deurwaarder aan hun deur kregen omdat ze nog een openstaand saldo bij de fiscus hadden staan van bijvoorbeeld € 50,00. Of die administratieve boeten kregen, omdat ze nog vergeten waren € 0,12 van een rekening van vadertje mee over te schrijven. Ik dwaal dan ook met mijn gedachten tot in de woonkamer van al die verbaasde brave betalers die dit nieuws op hun zaterdagse of zondagse teljoor gekregen hebben. En dan ga ik me ook vragen stellen: wie is hier nu feitelijk de pineut? En vandaar kom ik bij de volgende vraag: wie is hier nu eigenlijk de idioot? Om min of meer te eindigen bij: eerlijk duurt toch het langst? Lastige vragen om zomaar een eenduidig antwoord op te formuleren, neem het maar gerust van me aan.


Vanop het werkse thuisfront van Vlinderman niets dan goed nieuws: een collega opnieuw out voor twee weken en nog wat dringende opdrachten die voorrang op de andere taken krijgen. In de wandelgangen wordt gespeculeerd over de omvang van de achterstand na die paar weken. Bibi staat er stil bij en kijkt ernaar. Alweer.

uit het zelf

laat dit de voorspelling zijn
dat deze dag in jou zal blijven
herinnering tot op het laatst
wanneer je dan niet anders kan
dan toegeven dat het misplaatst

al je dromen, al die idealen
verkwanseld voor instant goud
dat goed dat niet meer doet dan
verleidend glinsteren tot je oud

een heel leven, weenzaam en zo
met jezelf, die je niet meer was
maar ook die pijn zal wel slijten
al blijf je hetzelfde gelijmde glas

iedereen en alles zal zo zien
dat ook jij ooit bezweken bent
aan 't idee van niet met mij
waarna je eeuwig toch maar
die eeuwig veranderde vent

Frans V.

Blogarchief