Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

zondag 25 september 2011

Gedicht: stervensman


Een beetje ZONdag, een beetje tijd, een streepje poëzie. Meer moet dat allemaal niet zijn, dus via deze weg nog eens een gedicht, vrijblijvend te (ver)lezen.

Slechts een hand, maar toch (bron afbeelding: KLIK!)

stervensman

verworpen voelt de man
beschouwt hij de wereld een oord
waar het woord tegen woord
schamper leven blijkt
zolang hij niet zelf

verguist hij de liefde
zich bewust van alles
waaraan hij zo verzaakt
omdat het in zijn aard en
hij gewoon niet anders kan

van één tot zeven onderbroken
sterft elke dag diezelfde man
in duizend laatste ademtochten
en net zoveel slotakkoorden
vormen een levenslied
van niet willen en niet kunnen
wat hij nooit eens had geleerd

dat het geven is
om ooit te krijgen

Frans V.

zaterdag 17 september 2011

Gedicht: kindman


Ergens in mei 2011, de zestiende meer bepaald, schreef Vlinderman onderstaand dichtje. Wat er die dag gebeurd is, wat de aanleiding ertoe, welke indruk van wat ook, het wordt niet herinnerd. Dat het een maandag was, dat is het enige dat zeker is.

Bij het zoeken naar enkele gedichten voor Zuiderzinnen morgen, waar Vlinderman voor De Muzeval zal aantreden en voordragen, kwam het bovendrijven. Vreemd is immers het thema die dag en bevreemdend is het dat net dat themawoord dit opleverde... Geniet, en wie weet, treft Vlinderman u morgen wel in praatcafé Chatleroi op 't Antwerpse Zuid tijdens autovrije zondag, zo ergens tussen 16u15 en 17u00, als toehoorder van deze Vlindermantelg...



Het kind dat klimt... (bron foto: KLIK)

kindman

dit blijkt dan nu het punt
dat neergezet blijft staan
markant en zonder ampersant
pontificaal in het bestaan
rondborstig en toch ook weer
mannelijk teer

hij legt de pen terzij
verrast door dit vreemd gebaar
van hier en nu en nergens elders
overweldigd door 't gevoelen
misschien dat het toch ooit

aan de einder klimt een kind
na meer dan dertig jaar
zijn kin tot boven 't vensterraam
en zie dan hoe het joelt
van opgewonden zijn dat
het zowaar toch nog lukt


Frans V.

Blogarchief