Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

donderdag 28 februari 2008

één kleine neger + gedicht

Even over het werk dus: vandaag tot de vaststelling gekomen dat ik na half april als enige oudgediende op mijn afdeling zal overblijven. Al de anderen zullen dan in de eregallerij van verdwijners opgehangen zijn, met foto's die te donker of te licht bevonden werden om te (laten) (be)werken. Dik acht jaar na mijn intrede heb ik er immers al velen zien komen en net zo goed gaan. Ben zelf ook min of meer gegaan, maar dat lag anders, vermits ik dezelfde baas volgde naar een andere werkplaats en daarna teruggekomen ben. Maar dus nu: Bibi blijft alleen achter. Een rots in de branding? Een koppigaard? Een vreemde kerel die net dat ietsje genoeg afwijkt om vol te kunnen houden? Wie zal het zeggen...

Het is een vreemde gewaarwording vast te moeten stellen dat je niets in dit leven ooit helemaal onder controle hebt. Zelfs die zaken waarvan je dat dacht. En dat hoe ouder je wordt, er steeds meer grenzen op je afkomen, ook al doe je zoals ik al jaren niets anders dan grenzen aftasten en erover heen gaan zelfs. Misschien dat de tijd me aan het inhalen is op mijn jongste oude dag.

af, lief, lig

uit het vuistje
een boterham met ham
op boter, cholesterol
is een vreemd woord dat
niet helemaal lekker bekt
voor een vent van zijn kaliber

hij neemt een hap
uit budgetten per maand
zoveel eten, zoveel plezier
want zo strikt zal hij nooit
ofte nooit en dat is gewoon zo
de helse vent die hij moet zijn

zij schouwt hem gaan
haalt hem telkens aan
hand in koekjestrommel
zachtjes in de hare
- het is liefde -
intiem geminnekoos doet meer
dan hij ooit kan weerstaan

Frans V.

Blogarchief