Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

zaterdag 8 maart 2008

begrafenis, verjaardagsfeest + gedicht

Nip en ik zijn net terug van T., waar we voor de laatste maal voor A. bijeen waren. In een welgevulde kerk hebben we met veel vrienden en familie afscheid genomen, terwijl rond die kerk de wekelijkse markt doorging zoals gewoonlijk. Een beetje surreëel, maar hoe logisch ook. Net zo logisch als het feit dat ik me bedacht, bij het zien van de urne vooraan in de kerk, dat op diezelfde plek zo vaak twee mensen plaatsnemen om zich in de echt te laten verbinden. En dan drijven de gedachten steeds verder weg, zou je ook in de vals kunnen verbinden? En hoe verbind je nu eigenlijk? Om uiteindelijk uit te komen op het feit dat het vandaag alweer exact 13 jaar geleden is dat Papa Frans overleed. En dat maart niet zo een goede maand is, vermits ik twee jaar geleden in die periode een dissectie van mijn PICA (voor de nieuwsgierigen onder ons: Posterior Inferior Cerebralis Aorta) mocht ervaren en vorig jaar op mijn verjaardag mijn grootvader Pet mocht ten grave dragen... Maar we drijven af.

Vlinderman viert 35 in Zeezicht (2007)

Over twee weken is het Pasen, maar dat wist u al. Wat u misschien ook weet, is dat Pasen en Vlindermans verjaardag dit jaar bijna samenvallen. Bijna, omdat het maandag 24 maart mijn feestdag is & Paasmaandag (moeten we ook niet gaan werken en zo) en omdat ik zondag 23 maart 2008 daarom opnieuw mijn vrienden en familie wil uitnodigen om een glas op het zoveelste jaar te komen heffen met mij. Ga hier of zeker en vast hier maar eens kijken. Vermits één en ander toen zo goed is meegevallen en het toch wel een unieke bedoening is dat ik in dit leven een 36ste jaarblad mag omslaan, zet ik de deuren voor iedereen die mee wil vieren weer open in café Zeezicht op de Dageraadplaats in Berchem, vanaf 14u00 (plannetje vind je HIER). Laat ons vieren dat de jeugd de Vlinderman nog steeds niet verlaten heeft!


iemand die wil weten

hij hult zich in stilte
deken tegen de regen
van teveel nattigheid
wordt hij opstandig
altijd weer teleurgesteld
met dromen die gaan over
het beste uit iedereen
zomaar in eenieder

zoekt hij antwoorden
verborgen in duizend vragen
maar geen tijd om te zoeken
naar de meest rechte weg
verdwaalt hij zichzelf
als een vallende ster in
zijn komisch kosmisch geheel

misschien dat morgen
misschien ook niet
waarschijnlijk zelfs
neemt hij een biertje
om die dorst te lessen
naar altijd maar meer
naarmate tijd vordert

Frans V.

Blogarchief