Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

donderdag 18 december 2008

Afgeschoten!


De laatste dagen bazelt uw Vlinderman maar wat af op zijn blog. De bedoeling was vast te stellen of er iemand het zou door hebben dat er kwatsch op zijn blog verscheen, maar blijkbaar maakt het niet uit of er nu wat zinnigs op staat of niet. Voor wie zich dus de vraag stelde of ik ze nog allemaal op een rijtje heb, is het antwoord ja. De meeste dan toch. Het heeft me wel wat geleerd. Bijvoorbeeld dat een blogger geen antwoorden krijgt van zijn publiek wanneer hij vragen stelt. Dat hij gerust in het Chinees wat mag komen posten, zonder dat er iemand vragen stelt. Dat deze blogger meer toevallige bezoekers kent dan trouwe 'volgers' (vier in het totaal). Dat het bloggen maar een bezigheid is gelijk een andere om de tijd die we hier moeten doorbrengen een beetje te veraangenamen. En dat Bibi dat graag doet.

Vlinderman kijkt u zomers in de ogen!

Er is ook de vaststelling dat ene Sven Ornelis geregeld een stukje in zijn krant schrijft, waarover deze Vlinderman eerder al bericht had én dat de toonzetting van beider doorgaans overeenkomsten vertoont, waarbij Vlinderman bij deze zijn sympathie over deze goedlevende en columnerende DJ graag een keertje in de verf zet. Eén en ander doet me trouwens wat denken aan mijn goede digitale columnist Hans Schoevers, waarmee ik graag een lachje placht te placeren over de dingen die we zoal kunnen tegenkomen in het leven. De groetjes, Hans!

Naast het vele inpakken en verhuizen dezer dagen, heb ik hier en daar nog een streepje tijd gevonden om de krant door te nemen. Vandaag staat daar in pole position een danig bleek weggetrokken Yves Leterme in, de man met waarden die qua uitvoering ervan nog ontdekt moeten worden. Hoeveel procent van de stemmen hij nu nog zou halen na zijn schertsvertoning op federaal niveau gedurende meer dan een jaar, ik vraag het me zowaar af. Leven en laten leven, dat is normaal politiek voor mij, maar YL gooit nu al maanden serieus roet in mijn eten. Wie gelooft die man nog, met zijn 'goed bestuur'-gekwijl om toch maar dat hoogste Belgische ambt te kunnen pakken? Bibi niet (meer).

't Antistressproject vzw van start

Uit de inbox:

INTERNATIONAL EXPLANATION ON THE ANTISTRESSPROJECT WILL FOLLOW SOON. LAUNCHDATE: 21.12.2012.


Beste Medemensen,


We zijn vereerd U uit te nodigen voor de MANIK 8 happening op 21 december.
In bijlage, vind U een flyer met een indrukwekkende lijst deelnemende kunstenaars.



Zondag 21 december 2008, zal een fijne namiddag en avond worden, vol verrassende kunst, optredens, poëzie, theater, beeld en muziek. Het is het officiële begin van onze nieuwste boreling in de schoot van het vzw-landschap: We houden vzw 't Antistressproject boven de doopfont. Een vzw die mensen erop wil wijzen dat we allemaal een welvaartsbewustzijn zijn, en dit middels kunst en ontspanning....

De tentoonstelling zelf loopt van 21 december 2008 t.e.m. 11 januari 2009. Het is een dubbeltentoonstelling:

Café de Jezuiet (aan de Academie) is open elke weekdag vanaf 10 uur tot 02 uur minimum. Zaterdag en zondag is de Jezuiet open voor kijk- en dorstlustigen vanaf 20 uur.
't Antistressproject vzw, gelegen te Huikstraat 48, 2000 Antwerpen, zal open zijn elke woensdagavond van 19 tot 21 uur; Alsook op de finissage van 11.01.2009, van 17 tot 21 uur.
BEZICHTIGEN KAN OOK NA EENVOUDIGE TELEFONISCHE OVEREENKOMST @ 0473/75.999.1

Weest welgekomen ;-)


Met vriendelijke groeten,
Uw Antistresspoweet

achter de hoek blijven ze leven

Vlinderman hangt op een brug in Maastricht

Vrijen, dat doe je met twee, waarna hij steeds weer de zetel opzoekt. Iemand in dit gezin moet zitten. Hij houdt al lang geen statistieken meer bij, maar stelt desondanks vast dat het eerder zielig gesteld is met de aandacht van de mensen om hem heen. Enkele seconden verbazen ze hem, maar niet veel langer meer, sedert hij heeft ingezien dat er niet zoveel aan het hele zaakje te veranderen valt. Stupide en morbide, zo omschrijft hij zich tegenwoordig, met iets dat moet lijken op een vage glimlach op zijn gezicht. Hij kijkt haar aan vanuit de woonkamer en vraagt haar niets. Zij moet ook haar aandeel zelf opnemen, denkt hij genoegzaam bij zichzelf.

De dagen verlopen in dezelfde sleur als altijd, alleen korten ze nog steeds, ten voordele van de nachten, die nu het gros van de tijd aanwezig lijken te zijn. Het is niet om veel vrolijker van te worden, maar hij weerstaat vooralsnog de aandrang een touw te grijpen en het systematisch rond zijn nek te draperen om er voor een laatste maal aan herinnerd te worden dat een mens zuurstof nodig heeft om hier te blijven ronddwalen. Er zijn zekerheden in het leven, net zoals het feit dat de doorsnee megasuperster in showbizzland bereid is kinderen te adopteren en vervolgens zijn of haar huwelijk op te blazen om vervolgens vast te stellen dat er ook kinderen bij het hele stinkende zaakje betrokken zijn. Hij neemt een alcoholstift en schrijft zijn naam op de muren, om zichzelf eraan te herinneren wie hij is en om te vermijden dat hij dat ooit zou vergeten. Hij is tenslotte maar een mens van vlees en bloed, met de neiging zichzelf uit het oog te verliezen.

Blogarchief