Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

dinsdag 21 april 2009

Over punaises en zo

Terwijl Telenet dus verder klooit aan de leidingen om één en ander te verbeteren, foefel ik hier nog wat door het weinige webgat dat zich nog af en toe open stelt voor de lijdzaam ondergaande klant die van geen wijken weet. 't Zal wel eigen zijn aan de doorsnee blogger om niet de eerste uren, de daaropvolgende trouwens ook niet, er zomaar het bijltje bij neer te gooien.
Volledig uitvullen
Vermits er zo weinig mogelijk is, kunnen jullie voorlopig niet genieten van meer foto's van ons fraaie nieuwe appartement, dus dat zal nog even wachten zijn. Voorlopig is er ook nog geen sprake van enige housewarming, daarvoor heerst er nog wat teveel chaos. Dat gaat zo, niets aan te doen. Een mens is een mens, die kan je eventueel nog doen springen door er een punaise of zo in te duwen, maar zo een in te richten appartement, daar gaat wat langer overheen en die muren, die geven geen krimp onder wel duizend duimspijkers (die duimen nadien, dat is een ander paar opgestroopte mouwen).

En toch gaat het de goede kant uit. Ons eerste etentje wat dagen terug met Mama Mia en SM Lenie mogen we toch beschouwen als een voltreffer. De dames kwamen, zagen en aten. Ondertussen spraken ze van mooi en goed en hou het in orde. Dat laatste is uiteraard wat moeders dienen te zeggen tegen hun kinderen en we danken ze daarvoor op beide paren blote knieën. Toch iemand die beseft wat een goddeloos stelletje zooimakers Nip en haar Vlinderman zijn...

Blogarchief